[นายกระรอก]

สำหรับคุณชยาคมน์ ธรรมปรีชา ผู้ที่ล่วงลับไปนี้ จะกล่าวไปแล้วก็ยังเป็นคนหนุ่ม แต่ว่าเป็นบุคคลผู้ไม่ประมาทในชีวิต เป็นผู้เตรียมพร้อมกับความตายอยู่เสมอ เนื่องจากรู้ตัวว่าเป็นบุคคลที่สุขภาพไม่ดี ดังนั้น..จึงตั้งหน้าตั้งตาสั่งสมกุศลบุญราศี ทั้งจำเพาะตนและส่วนรวม เอาไว้มากต่อมากด้วยกัน จนกระทั่งกลายเป็นที่รักที่เกรงใจของผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นผู้นำในกองบุญการกุศลใดก็ตาม กองบุญนั้น ๆ ก็จะสำเร็จลงได้โดยง่าย

ดังนั้น..ในส่วนนี้ถ้าจะกล่าวไปว่า ความตายนั้นไม่ใช่ที่สิ้นสุดของชีวิต แต่เป็นการเริ่มต้นเดินทางไกลในวัฏสงสาร ถ้ากล่าวเช่นนี้ สำหรับคุณชยาคมน์ ธรรมปรีชา ก็ต้องบอกว่า เป็นบุคคลที่พร้อมต่อการเดินทางไกลแล้ว เพราะว่าได้สั่งสมเสบียงบุญ ตลอดจนเครื่องอำนวยความสะดวกต่าง ๆ เอาไว้พร้อมมูล ระยะทางจะยาวไกลเท่าไรก็ไม่ย่อท้อ เพราะว่าสมบูรณ์บริบูรณ์ ด้วยเตรียมตัวในการเดินทางมานานหลายปี

ดังนั้น..ในส่วนนี้จึงเป็นตัวอย่างให้แก่เราทั้งหลายว่า เราเป็นผู้ประมาทอยู่หรือไม่ ? เนื่องเพราะว่าคุณชยาคมน์ ธรรมปรีชา ผู้ตายนั้น เป็นผู้ไม่ประมาทอยู่เสมอ สั่งสมคุณความดีอย่างสม่ำเสมอ จนปรากฏชัดต่อญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงพวกพ้องต่าง ๆ ส่วนตัวเราเองได้กระทำอย่างนั้นหรือไม่ ? เมื่อเปรียบเทียบกันไปแล้ว กองบุญการกุศลที่เรากระทำ เพื่อสั่งสมเสบียงบุญในการเดินทางไกลนั้น เรามีความพร้อมสมบูรณ์บริบูรณ์แบบนี้หรือไม่ ?

ถ้าหากเรารู้ตัวว่า เรายังเป็นผู้ที่ไม่พร้อมที่จะเดินทาง เพราะว่าการสั่งสมเสบียงบุญของเรายังน้อยเหลือเกิน ท่านทั้งหลายก็ต้องไม่ประมาท เร่งประพฤติในทาน ในศีล ในภาวนา ให้สม่ำเสมอเข้าไว้ เมื่อถึงเวลาทำกาละ คือล่วงลับไปแล้ว เราก็จะได้เป็นผู้ที่ถึงพร้อมในการเดินทางไกล โดยไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง เนื่องเพราะว่าถ้าเราไม่ได้สร้างสมบุญกุศลเอาไว้เอง เมื่อถึงเวลาแล้วจะรอว่า เมื่อตายไปแล้วคนอื่นจะทำบุญไปให้ ถ้ารอเช่นนั้นก็เป็นการประมาทมากจนเกินไป เนื่องจากว่าถ้าเราทำความชั่วไว้มาก เราก็จะลงทุคติวินิบาตโดยเฉพาะ ลงตรงไปโดยไม่ผ่านตำหนักพระยายม ถ้าเช่นนั้น การที่หวังให้คนอื่นทำบุญไปให้ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะว่าเราไปอยู่ในเขตที่ไม่สามารถจะรับกองบุญการกุศลนั้น ๆ ได้แล้ว