[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "วันก่อนพระครูน้อยถามว่า "อาจารย์จันทร์จะขออนุญาตมาวัดท่าขนุน ท่านอาจารย์จะอนุญาตไหมครับ ?" อาตมาถามว่า “นี่ท่านกลัวข้าขนาดนี้เลยหรือ ?” พระครูน้อยบอกว่า "กลัวมากเลยครับ" อาตมาบอกว่า "ไม่ได้ถือโกรธอะไรท่านหรอก จะมาก็มาเถอะ" คือตอนแรกก็คบหาสมาคมกันดี ท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดซายากงที่หงสาวดี ถึงขนาดพาไปธุดงค์ด้วยกัน พาเที่ยวเมืองไทย ขึ้นเครื่องบินไปเชียงใหม่ คราวนี้ท่านอยากให้อาตมาไปสร้างวัดให้ท่าน อาตมาก็บอกว่ารอให้วัดหนองบัวเสร็จก่อน เพราะไม่อยากทำงานหลายแห่ง ปรากฏว่าพอเผลอ ๆ ท่านใช้ไสยศาสตร์ครอบ เพื่อที่จะดึงอาตมาไปสร้างวัดให้ท่าน

ช่วงนั้นพอดีอยู่ในระหว่างที่ทำพิธีถวายสิ่งก่อสร้างวัดหนองบัวทั้งหมดไว้ในพระพุทธศาสนา กำลังนั่ง ๆ อยู่เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงลงบนหัว สติขาดไปประมาณ ๒ วินาทีก็ตั้งหลักจับภาพพระได้ใหม่ หันไปกระซิบบอกพระครูน้อยกับครูบาน้อยและทิดเอ ซึ่งตอนนั้นทิดเอยังบวชอยู่ บอกว่าช่วยดูด้วยว่าพระที่มาวันนี้ มีใครที่อยู่ ๆ ก็เดี้ยงไปบ้าง เขาเล่นผมหนักขนาดนี้ โดนสะท้อนกลับไปรับรองหนักกว่าหลายเท่า เขาถามว่า "พระอาจารย์โดนหรือครับ ?" บอกว่า "โดนสิ..แต่พวกคุณไม่รู้" ท่านเห็นอาตมาพูดหน้าตาเฉย ก็สงสัยว่าโดนอีท่าไหน

ปรากฏว่า..พระครูน้อยไปเดินวนอยู่พักเดียว กลับมาถึงหน้าซีด บอกว่า “อาจารย์จันทร์ครับ พวกเราเอง” ถามว่าเป็นอะไร ท่านบอกว่าอยู่ ๆ กระดูกสันหลังเคลื่อน ขยับตัวไม่ได้ เหมือนเป็นอัมพาต พอถามว่าเป็นอะไร ท่านบอกว่าขยับตัวผิดจังหวะ อาตมาจึงบอกไปว่า ถ้าทำอย่างนี้อีก ก็ผิดจังหวะอยู่เรื่อยแหละ

ก่อนกลับเมืองไทยก็ไปลาแกแล้วก็กลับ เป็นอะไรเรื่องของเอ็ง ข้าขี้เกียจรักษา ได้ยินว่ารักษาตัวอยู่ ๕ - ๖ เดือนกว่าจะดีขึ้น นี่หลายปีแล้วเพิ่งจะติดต่อมา คงนึกว่าไม่มีใครช่วยสร้างวัดแน่ ๆ แล้ว จะใช้วิธีดึงไปด้วยกำลังไสยศาสตร์ก็ไม่มีปัญญาจะทำ จะมาขอขมาเองก็กลัวอาจารย์จะเฉ่งคืน ส่วนใหญ่แล้วไปนึกโดยใช้กำลังใจตัวเอง ว่าถ้าตัวเองโดนแบบนี้แล้วจะโกรธ เลยบอกกับพระครูน้อยไป ให้บอกท่านว่า ถ้าเข้ามาเมืองไทยได้ก็มาเถอะ ไม่ได้ถือโกรธอะไรหรอก เพียงแต่ว่าถ้าไม่เข็ดจะลองอีกก็ไม่ว่ากัน

ของอาตมานี่พื้นดวงบังคับ เกิดมาดวงตกที่อริเป็นมรณะ ในเมื่ออย่างนี้ใครตั้งตนเป็นศัตรู อาตมานั่งมองเฉย ๆ เขาก็ตายเอง โยมอาจจะสงสัยว่า ทำไมอาตมาทำตะกรุดมหาสะท้อนขึ้นนักขึ้นหนา ก็เพราะพื้นดวงให้ อริเป็นมรณะ ใครเป็นศัตรูก็หาเรื่องตายเอง..!"