ถ้ากำลังใจของเราเข้มแข็งพอ ก็จะสั่งร่างกายให้ทำงานได้ หลังงานก็อย่าเพิ่งคลายกำลังใจออกมา ต้องไปให้ถึงที่นอนก่อน ไม่อย่างนั้นเสียฟอร์มแน่ ๆ เมื่อคลายกำลังใจออกมาก็พับเลย ญาติโยมที่อยู่ใกล้ก็จะเห็นเวลาที่อาตมาแก่จริง ๆ เป็นคนอายุ ๖๐ ปีจริง ๆ แต่ญาติโยมที่อยู่ไกลไม่ค่อยมีโอกาสได้เห็น เห็นแต่พระอาจารย์เดินเหินคล่องแคล่ว เตะหมูด่าหมาก็เลยคิดว่ายังหนุ่มอยู่
ถ้านับคนรุ่นเดียวกันก็นับว่าอาตมาแก่ช้าหน่อย โดยเฉพาะถ้าไปนั่งกับเพื่อน อาตมาจะกลายเป็นลูกชายเพื่อน ชีวิตฆราวาสของเราโดน รัก โลภ โกรธ หลง เผาอยู่ตลอดเวลา ร่างกายทรุดโทรมเร็ว ถ้าเราดับไฟ รัก โลภ โกรธ หลง ลงได้มากเท่าไร ร่างกายก็โทรมช้าเท่านั้น ราคัคคิ..ไฟคือราคะ โลภัคคิ..ไฟคือโลภะ โทสัคคิ..ไฟคือโทสะ โมหัคคิ..ไฟคือโมหะ สี่กองนี้เผาเราอยู่ทุกวัน ทั้งวันทั้งคืนไม่มีหยุด
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 12-01-2020 เมื่อ 21:25
|