หลวงพ่อวิรัชเล่าให้ฟังว่า สมัยอยู่ท่าซุงถ้ามีเวลาว่างก็จะหาเวลานั่งสมาธิ บางทีก็จะอ่านโน้ตที่บันทึกธรรมะของหลวงพ่อ ซึ่งปกติจะวางไว้บนหัวนอน มีอยู่หลายเล่มด้วยกัน ตรงที่จดบันทึกคำสอนของหลวงพ่อฤๅษีนี้ อย่างเวลาท่านรับแขก ท่านพูดธรรมะอะไรดี ๆ ท่านก็จะรีบจดใส่กระดาษโน้ต แล้วเอาไปบันทึกในสมุดอีกที
ก่อนนอนท่านก็จะอ่านไปเรื่อย ๆ ทบทวนดูว่าทั้งวันนี้จิตเราเศร้าหมองหรือเปล่า เวลาทำงานเราพูดอะไรให้ใครสะเทือนใจหรือเปล่า แล้วก็สำรวจกรรมบถ ๑๐
ท่านบอกว่า เวลาอยู่วัดท่าซุงจะไม่ค่อยพูดกับใครเท่าไร จะแยกโต๊ะมานั่งคนเดียว ดังนั้นเวลาญาติโยมมาจึงไม่ค่อยจะถามชื่อท่าน นอกจากใครจะมาบ่อย ๆ จึงจะจำชื่อท่านได้ เพราะท่านไม่ค่อยจะไปสุงสิงกับใคร โดนหลวงพ่อฤๅษีท่านสอนมาว่าอย่าไปยุ่ง ไปประจบชาวบ้าน ท่านก็เลยพยายามไม่นั่งคุยกับโยม
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เถรี : 04-09-2009 เมื่อ 09:50
|