ฝากงานหนักให้กับญาติโยมไว้ด้วย ศึกษาแล้ว มีลูกสอนลูก มีหลานสอนหลาน บอกต่อ สืบต่อ อยากจะให้โยมเห็น เวลาพี่น้องมอญ พม่ามาทำบุญที่วัดนี้ ลูกเล็ก ๆ เดือนสองเดือน เขาอุ้มคอพับคออ่อนมาแล้ว ขวบสองขวบขี่คอมาบ้าง เข้าเอวมาบ้าง จูงเดินมาบ้างก็มา สี่ขวบห้าขวบจนถึงวัยรุ่นวิ่งตามกันมาเป็นพรวนเลย
เด็กหนุ่มเด็กสาวยิ่งดีใหญ่ อยากไปวัด จะได้ไปเจอหนุ่ม ๆ สาว ๆ ด้วยกัน พวกวัยพ่อวัยแม่ก็มา วัยปู่ย่าตายายก็มา วัยคุณทวดก็มา เขามากันทั้งตระกูล ทำให้ลูกหลานไม่รู้สึกว่าแปลกแยก เห็นว่านี่เป็นสิ่งที่บรรพบุรุษทำกันเป็นปกติ เป็นกิจวัตร เหมือนกับกินข้าว กินน้ำ
แต่คนไทยเราปัจจุบันไม่มี ตอนอาตมาเด็ก ๆ ยังมี สมัยนี้ไม่มีแล้ว สมัยก่อนทำบุญเป็นบุญ สมัยนี้ไปวัด ไปทำอะไรกัน ? ไปขอหวย ไปขอพร ไปขอน้ำมนต์ ไปบูชาวัตถุมงคล ไปสึกพระ..อันนี้ไม่ต้องก็ได้..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 05-10-2019 เมื่อ 03:10
|