[เถรี]

ตอนช่วงที่เริ่มปฏิบัติได้ไม่กี่ปี รู้สึกว่าแต่ละวันมีเวลาไม่พอสำหรับภาวนา แต่ละวันเวลามีน้อยเหลือเกิน

ต้องใช้วิธีตื่นตั้งแต่ตีสาม ภาวนาจนถึงหกโมงเช้า หลังจากนั้นก็ทำกิจวัตรประจำวัน แล้วก็ทำงานไป พอถึงเวลาพักเที่ยง รีบ ๆ กินข้าวกันตาย ไม่เคยถึง ๑๕ นาที แล้วเวลาที่เหลือก็ไปภาวนาต่อ บ่ายโมงก็ทำงาน พอห้าโมงเย็นเลิก เวลาที่เหลือก็เป็นของเรา

ตอนนั้นรู้สึกว่าในแต่ละวันนี่ เวลาเหลือเป็นส่วนตัวในการภาวนาน้อยมาก ถึงได้ต้องตื่นตั้งแต่ตีสาม เพื่อที่จะได้มีเวลาภาวนาได้มากขึ้น ฉะนั้น..พวกเราลองไปทำ ๆ ดู ลองดูซิว่า มีบ้างไหม..ที่รู้สึกว่าเวลาเรามีไม่พอให้ภาวนา ?

ตอนช่วงนั้นกำลังซ้อมเรื่องกรรมฐาน ๔๐ โดยเฉพาะหมวดแรกของกรรมฐาน ๔๐ จริง ๆ แล้วอาตมาจับกสิณมาก่อน แต่หลวงพ่อบอกให้ไปลุยอนุสติก่อน เพราะอนุสติง่าย ก็ไปซ้อมอนุสติ ๑๐ อย่าง ให้ทรงอารมณ์ได้เต็มที่ทุกกอง สามารถไล่ได้เต็มภายในครึ่งชั่วโมง ก็วิ่งโร่ไปรายงานหลวงพ่อ ท่านก็บอกว่า ใช้ไม่ได้ สมัยท่านทำ ๔๐ กอง ถ้าภายในสองนาทีได้ไม่เต็ม ก็ถือว่าแย่มากแล้ว

ตอนนั้นฟังดู ๑๐ กอง เราก็ทำเสียครึ่งชั่วโมง แล้ว ๔๐ กองภายในสองนาทีนี่เกินไปหรือเปล่า ?