[นายกระรอก]

ดังนั้น..ไม่ว่าจะทำดีหรือทำชั่วก็ตาม ตัวเราตายไปแล้ว แต่ว่าวงศ์ตระกูลต้องเป็นผู้แบกรับชื่อเสียงอยู่เบื้องหลัง ดังนั้น..นักปราชญ์โบราณถึงได้กล่าวไว้ว่า ความประพฤติทางกาย ทางวาจา ทางใจ ของพวกเราทั้งหลายนั้น ขอให้ประพฤติปฏิบัติจนอยู่ในระดับที่เรียกว่า “อยู่คนเขาก็รักใคร่เกรงใจ จากไปคนเขาก็อาลัยคิดถึง” หาไม่แล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ก็จะเป็นส่วนที่เรียกว่า “ชื่อเสีย” ไม่ใช่ชื่อเสียง เนื่องจากว่าได้กระทำแต่สิ่งที่เลวร้ายเอาไว้ ถ้าหากโดนคนยกขึ้นเป็นตัวอย่างเมื่อใด ก็กลายเป็นการยกตัวอย่างไปในทางที่ชั่วอยู่เรื่อยไป เป็นต้น

ดังนั้น..คนในสมัยก่อนจึงรักษาชื่อเสียงเกียรติยศของวงศ์ตระกูลเป็นอย่างยิ่ง เกรงว่าจะมีความเสียหายไปถึงบรรพบุรุษต้นตระกูลของตนเอง และขณะเดียวกันก็จะทำให้ลูกหลานของตนเองเดือดร้อนไปด้วย คนโบราณจึงได้กระทำแต่ในสิ่งที่ดี ๆ พูดแต่ในสิ่งที่ดี ๆ คิดในสิ่งที่ดี ๆ อยู่เสมอ เมื่อเขาทั้งหลายเหล่านั้นแตกกายทำลายขันธ์ไปแล้ว ก็ย่อมมีแต่ผู้กล่าวถึงเป็นตัวอย่างในด้านที่ดีเท่านั้น