[เถรี]

ถ้ามาไล่ดูอารมณ์การปฏิบัติแค่สมาธิระดับต้นก็คือปฐมฌาน ซึ่งเป็นอัปปนาสมาธิขั้นแรก ประกอบไปด้วยวิตก คิดนึกตรึกอยู่ว่าเราจะภาวนา วิจาร ตอนนี้เราภาวนาอย่างไร ลมหายใจแรงหรือเบา ยาวหรือสั้น ผ่านกี่ฐานก็รู้อยู่ ปีติ เกิดอาการต่าง ๆ ๕ อย่าง มีขนลุก น้ำตาไหล เป็นต้น สุข มีความรู้สึกเยือกเย็นใจจากการที่กิเลสสงบลงชั่วคราว เอกัคตารมณ์ อารมณ์ตั้งมั่นเป็นหนึ่งเดียว ไม่เคลื่อนคลายไปไหน ตัวเอกัคตารมณ์นั่นแหละ ถ้าแยกออกมา จะประกอบไปด้วยอุเบกขา

ฉะนั้น ถ้าปฏิบัติแล้วเราอยากได้...จะไม่ได้ แล้วโยมอาจจะถามว่า ในเมื่อไม่อยาก แล้วปฏิบัติไปทำไม ? อยากได้..ไม่ผิด แต่ตอนปฏิบัติ..โปรดลืมความอยากเสียชั่วคราว ตั้งหน้าตั้งตาภาวนา ดูลมหายใจเข้าออกพร้อมคำภาวนาไปเท่านั้น อย่าไปคิดว่าเราภาวนาเพื่ออยากได้อย่างนั้น เพื่ออยากได้อย่างนี้ ภาวนาแล้วอยากเห็นผี อยากเห็นเทวดา อยากไปนรกไปสวรรค์ได้ ถ้าอย่างนั้นจะเสียเวลานานมาก เพราะว่าใจฟุ้งซ่าน..ไม่สงบ