[สุธรรม]

ขบวนรถไฟในสถานีที่ไม่รู้ว่าไปไหนกันบ้าง ?

จักรยานมากมายขนาดนั้น ทำไมไม่เห็นจะมีผู้คนที่ไหนเลย ? “เขาเอามาจอดทิ้งไว้แล้วขึ้นรถไฟไปครับ บางคนก็ไปทีสามวันห้าวัน บางคนก็สองวันสามวัน หลายคนก็เอารถจักรยานขึ้นรถไฟไปด้วย” ถ้าไม่ได้ “ท่านนายพล” คอยชี้แจงแถลงไข อาตมาก็คงจะงมหาคำตอบเองไปอีกนาน เดินผ่านประตูกระจกเข้าไป มีตู้ขายน้ำอัตโนมัติแบบหยอดเหรียญ และ “หาบเร่ฝรั่ง” ที่เป็นร้านเล็ก ๆ ขายของจำพวกหมาร้อน (Hot Dog) กับอาหารปิ้งย่างสอดไส้ขนมปังประเภทเคบับ (Kebab) ซึ่งตอนนี้แทบจะมีแต่คนขายกับพนักงานรถไฟเท่านั้น...

เดินตรงไปยังชานชาลาที่อยู่ตรงหน้า เจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบสองคนชำเลืองมอง แล้วก็ไม่ได้สนใจอีกว่าอาตมาจะมาวางระเบิดหรือไม่ ? อีกนายน่าจะเป็นช่างเครื่องกำลังรื้อหัวรถจักรอยู่ทางรางในซ้ายสุด มีรถไฟความเร็วสูงจอดอยู่หลายขบวน หน้าตาเหมือนหนอนแก้วสีขาวคาดลายสีส้ม บางขบวนก็คาดลายสีน้ำเงิน มีป้ายดิจิตอลสีเขียวเรืองที่หัวรถทุกคัน บอกว่าเป็นขบวนที่เท่าไร ไปที่ไหนบ้าง แต่เป็นภาษาเยอรมันที่อ่านไปก็น่าจะผิดมากกว่าถูก ทุกขบวนจะมีตู้พิเศษที่มีรูปคนพิการและจักรยานติดอยู่ด้วย แต่การให้คนพิการมาขึ้นตู้เดียวกับจักรยานคงจะเกะกะกันดีพิลึก...

เดินถ่ายรูปหัวรถจักรไปเรื่อย ๆ สถานีเขาน่าจะใหญ่กว่าหัวลำโพงสักสี่ห้าเท่าเห็นจะได้ จนเห็นว่าเดินไปก็คงจะเหนื่อยเปล่าเพราะรถไฟทุกขบวนก็หน้าตาเหมือน ๆ กัน อาตมาจึงเดินย้อนกลับออกมาทางเดิม แล้วเลาะไปทางขวามือ (ทางซ้ายของขาเข้า) เจอจุดจอดแท็กซี่ที่ตอนนี้มีจอดเรียงรายอยู่สามคัน ด้านนี้ก็มีจักรยานแน่นไปหมดเช่นกัน ถัดไปเป็น “หมอชิต” แห่งเมืองลูเซิร์น มีรถบัสสีขาว สีเหลือง และสีน้ำเงินคาดขาวจอดอยู่สี่คัน เดินต่อไปอีกหน่อยมาเจออาคารอีกหลังอยู่ติดริมทะเลสาบ ด้านหน้าอาคารเป็นอ่างน้ำพุแบบจานลอยขนาดใหญ่...