[เถรี]

แต่ว่าในส่วนทั้งหลายเหล่านี้ ท่านไม่สามารถที่จะประมาทได้ เนื่องเพราะไม่ว่าจะเป็นอรูปฌานก็ดีหรือว่ารูปฌานก็ตาม ตราบใดที่ยังเป็นปุถุชน หรือที่เรียกกันว่าเข้าถึงโลกิยฌาน ท่านทั้งหลายก็ยังมีคติที่ไม่แน่นอนนัก เพราะว่าอาจมีอาสันนกรรม คือกรรมก่อนตายเข้ามาสอดแทรกให้ท่านทั้งหลายพลาดไปจากเป้าหมายของตนได้ จึงเป็นเรื่องที่ท่านทั้งหลาย ถ้าเข้าถึงแล้ว จำเป็นที่จะต้องมีการซักซ้อมทบทวนอยู่ทุกวันอย่างสม่ำเสมอ เพื่อให้คติของเรามีความแน่นอนยิ่ง ๆ ขึ้นไป

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายซักซ้อม ทบทวนจนคล่องตัวแล้ว ก็อย่าได้ทิ้งประโยชน์ทั้งหลายเหล่านี้ไปเป็นอันขาด เพราะว่านักปฏิบัติธรรมของเรา ส่วนใหญ่แล้วเมื่อถึงเวลาเข้าสมาธิเต็มที่ ไปต่อไม่ได้แล้ว คลายกำลังใจออกมา ก็ทิ้งสมาธิเสียทั้งหมด หรือว่าบรรดาท่านที่เป็นนิสิตปฏิบัติธรรม เมื่อครบตามบัลลังก์ที่ครูบาอาจารย์นำให้แล้ว ท่านกลับไปถึงที่พัก ก็ไปนั่งคุยกันบ้าง ไปเขี่ยไลน์บ้าง ไปส่องเฟซฯ บ้าง กำลังที่ท่านทั้งหลายปฏิบัติได้ก็จะสูญเสียไปจนหมด

ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมทั้งหลายว่า การที่เราเจริญจิตภาวนาในกรรมฐานนั้น ก็เพื่อที่จะสะสมกำลังให้มีมากเพียงพอที่จะห้ำหั่นตัดฟันกิเลสให้ได้ แต่ในเมื่อเราสะสมกำลังไปได้แล้ว เรากลับเอาไปใช้อีลุ่ยฉุยแฉก ก็คือไปนั่งคุยกันบ้าง ไปนั่งเขี่ยไลน์บ้าง ไปนั่งส่องเฟซฯ บ้าง กำลังที่เรากระทำได้ก็เป็นอันว่าสูญสลายไปจนหมด เป็นอย่างนี้วันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า

บางท่านก็สงสัยว่าปฏิบัติธรรมมานานขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงหาความก้าวหน้าอะไรไม่ได้เลย ก็เพราะว่าท่านทั้งหลายเอากำลังนั้นไปใช้ในทางที่ผิด แทนที่จะเอามาพิจารณาข้อธรรม เพื่อที่จะได้มีกำลังในการตัด ในการละกิเลสต่าง ๆ ท่านกลับเอากำลังนั้นไปให้กิเลสใช้งานแทน ในเมื่อใช้งานจนกำลังหมด เราก็มีกำลังไม่เพียงที่จะต่อสู้กิเลส ถึงเวลาแล้ว กำลังของกิเลสตีกลับ เราเองก็จะต้องทุกข์ทรมานอยู่กับ รัก โลภ โกรธ หลง ที่ประเดประดังเข้ามาทำร้ายทำลายเราอีก