[สุธรรม]

มื้อเที่ยงมาฝากท้องไว้ที่นี่

“นิมนต์ขึ้นรถค่ะ” คุณโอเล่ตะโกนบอกเมื่อเห็นคุณโอ๋กลับมาขึ้นรถ พอพวกเรากลับขึ้นมาครบแล้ว มัคคุเทศก์รูปหล่อก็แจ้งว่า ต้องเก็บค่าเรือไปยังเกาะเวนิสคนละ ๒๕ ยูโร ซึ่งเป็นรายจ่ายที่นอกเหนือการรับผิดชอบของบริษัท พวกเราควักจ่ายให้แต่โดยดี โดยเฉพาะอาตมาจ่ายทีเดียว ๕๐ ยูโร เผื่อพระครูปรีชาด้วย คุณโอ๋เดินเก็บจากทางด้านหน้า คุณโอเล่เดินเก็บจากทางด้านหลัง จนมาชนกันตรงกลางรถ พระครูกล้าดึงแขนมัคคุเทศก์รูปหล่อไว้ แล้วถามว่า...

“คุณโอ๋...มาถึงอิตาลีทั้งที ขอฉันพิซซ่าของแท้หน่อยจะได้ไหม ?” อีกฝ่ายยิ้มกว้างขวางพลางตอบว่า “ได้เลยครับพระอาจารย์ อีกสักครู่โอ๋จะจัดให้นะครับ” ทำไมน่ารักอย่างนี้วะ ? ถ้าไม่กลัวคนเข้าใจผิด คงมีพระโดดกอดมัคคุเทศก์รูปหล่อของเราบ้างเป็นแน่ นายสันโดษนำรถออกจากลานจอด ขณะที่คุณโอ๋บรรยายว่า การเข้าไปในแหล่งท่องเที่ยวของยุโรป ต้องจ่ายค่าธรรมเนียมแบบนี้ทุกเมือง นอกจากได้เงินไปปรับปรุงสถานที่ท่องเที่ยวแล้ว ยังเป็นการตรวจสอบได้ด้วยว่า ในแต่ละปีสถานที่แห่งนั้นมีนักท่องเที่ยวมาเยือนเป็นจำนวนเท่าไร ถ้ามากจนเป็นเหตุให้เกิดความทรุดโทรม ก็จะมีการประกาศจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวทันที...

มัวแต่ฟังมัคคุเทศก์รูปหล่อเพลิน ลืมดูทางว่านายสันโดษพาวิ่งไปทางไหน เห็นแค่ว่าวิ่งไปยังเส้นทางข้ามน้ำที่น่าจะเป็นทะเล มีถนนอยู่สองฟากข้างตรงกลางเป็นทางรถไฟ แต่มองอะไรไม่ถนัดเพราะเขาติดแผ่นกันเสียงสูงท่วมหัว ผ่านวงเวียนที่มีปฏิมากรรมเหล็กคล้ายตัว V แอ่น ซึ่งใช้เป็นที่แขวนโคมไฟ มาจอดอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามของอาคารสองชั้นทาสีกุหลาบแห้ง กว้างประมาณ ๓ คูหา เป็นภัตตาคารจีนชื่อ Ristorante Cinese La Pagoda แต่ป้ายเขียนคำว่า Chinese เป็น Cinese ภาษาอิตาเลียนเขาเขียนกันอย่างนี้ หรือว่าเขียนผิดจริง ๆ ก็ไม่รู้ ? หน้าร้านเป็นโครงเหล็กคลุมผ้าใบสูงเท่าอาคารชั้นที่หนึ่ง มีต้นไม้ประเภทชาทองและข่อยปลูกเอาไว้ตลอดแนว เท่ากับเป็นรั้วไปในตัว เว้นตรงกลางประมาณ ๓ เมตรให้เป็นช่องทางเข้าออกของลูกค้า...