[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "มีพระอรหันต์อยู่องค์หนึ่ง เกิดขึ้นในยุคสมัยแรก ๆ เลย หลังปัญจวัคคีย์ ก่อนพระยสะเถระ ก็ต้องบอกว่าถ้านับแล้วก็เป็นหนึ่งใน ๖๑ พระอรหันต์องค์แรกของโลก แต่ว่าอายุท่านสั้นมาก ก็เลยไม่ได้ออกประกาศพุทธศาสนา

เมื่อครั้งที่ท่านกาฬเทวิลดาบส หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า อสิตดาบสจำพรรษาอยู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ นั่นฤๅษีนะ..ไปนอนดาวดึงส์เล่น ไปทั้งตัวด้วย ก็ได้ยินเทพบุตรเทพธิดาส่งเสียงสาธุการจนกระทั่งโลกธาตุสะเทือน สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น สอบถามแล้วก็รู้ว่าองค์มหาสัตว์เกิดขึ้นแล้วในโลก กาฬเทวิลดาบสก็รีบลงจากดาวดึงส์มา เข้าเฝ้าพระเจ้าสุทโธทนะ ขอดูพระราชกุมารที่เพิ่งประสูติ พอเห็นมหาปุริสสลักขณะครบถ้วน ก็ทั้งหัวเราะและร้องไห้

พระเจ้าสุทโธทนะก็ถามในฐานะคนคุ้นเคยว่า ทำไมหัวเราะแล้วก็ร้องไห้ด้วย ? ท่านบอกว่าดีใจที่มีชีวิตอยู่ทันได้เห็นพระมหาสัตว์มากำเนิด และจะได้เป็นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแน่ แต่ที่ร้องไห้เพราะว่าตัวเองแก่เกินไปแล้ว กว่าพระพุทธเจ้าจะเสด็จออกบวชและตรัสรู้ ตนก็คงจะตายไปเสียก่อน กาฬเทวิลดาบสก็เลยไปแจ้งให้หลานชายชื่อนาลกะ บอกว่าให้บวชเป็นดาบสไว้ ถ้าพระมหาสัตว์เสด็จออกบวชและบรรลุธรรมเมื่อไร ให้มาขอฟังธรรม

ท่านนาลกะเป็นคนฉลาดมาก ถามว่าทำอย่างไรถึงจะบวชแล้วได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้า กาฬเทวิลดาบสจึงสอนหลานว่า ให้ตั้งใจว่าการบวชนี้อุทิศเฉพาะองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น ในเมื่อกำลังใจมุ่งตรงอย่างนั้นเท่ากับฝากตัวเป็นสาวกตั้งแต่แรกแล้ว

เมื่อพระพุทธเจ้าเทศน์โปรดปัญจวัคคีย์บรรลุอรหัตผล ก็จำพรรษาอยู่ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน นาลกดาบสมาเฝ้าพระพุทธเจ้า ทูลถามโมเนยยปฏิปทา คือปฏิปทาการเข้าถึงความเป็นมุนีคือพระผู้ประเสริฐเป็นอย่างไร ? พระพุทธเจ้าท่านก็แสดงโมเนยยปฏิปทาให้ มีทั้งกาย วาจาแล้วใจ ว่าต้องทำอย่างไรถึงจะประกอบกายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต เป็นต้น"