[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "พวกเรานั่งอยู่..ให้รู้ว่านั่งอยู่บนกองทุกข์ มีความปรารถนาจะหลีกหนีจากทุกข์อยู่เสมอ นั่งอยู่..ก็รู้ตัวอยู่เสมอว่าจะต้องตาย ตายเมื่อไรเราก็ไปพระนิพพาน จะได้ไปพ้นจากความทุกข์ทั้งปวง

ถ้ากำลังใจถึงตอนสุดท้ายแล้วก็จะมีแต่ความสุข เพราะรู้ตัวว่าพ้นแล้ว ท่านใช้คำว่า ขีณา ชาติ วุสิตํ หมดกิเลสแล้ว การเกิดสิ้นแล้ว พฺรหฺมจริยํ กตํ กรณียํ อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว ไม่มีอะไรต้องทำแล้ว เป็นสิ่งที่นักปฏิบัติพึงปรารถนา เข้าถึงให้ได้ รักษาให้ได้ ตายแล้วจะได้หลุดพ้นไปพระนิพพาน"