[เถรี]

ขยับนั่งในท่าที่สบาย ใครถนัดนั่งขัดสมาธิ ถนัดนั่งพับเพียบ หรือจะห้อยเท้าอย่างไรก็ได้ ให้ทุกคนหายใจเข้ายาว ๆ หายใจออกยาว ๆ สัก ๒ - ๓ ครั้ง เป็นการระบายลมหยาบออกทั้งหมด เพราะการปฏิบัตินั้น เมื่อสติเริ่มละเอียดลงแต่ลมหายใจยังหยาบอยู่ บางคนจะเกิดอาการอึดอัดแทบขาดใจตาย

เมื่อหายใจเข้าออก ๒ - ๓ ครั้งแล้ว ก็ปล่อยให้ลมหายใจเป็นไปตามปกติ จะหายใจแรง หายใจเบา หายใจยาว หายใจสั้น อยู่ที่ความเหมาะสมของแต่ละคน เพียงแต่ให้กำหนดความรู้สึกทั้งหมดของเรา ไหลตามลมหายใจเข้าไป ไหลตามลมหายใจออกมา พร้อมกับคำภาวนาที่เราถนัด หรือพร้อมกับภาพพระของเรา

หายใจเข้าพุท...พระพุทธรูปไหลเข้าไปอยู่ในท้องของเรา หายใจออกโธ...พระพุทธรูปไหลขึ้นไปอยู่บนศีรษะของเรา หายใจเข้าพุท...พระพุทธรูปองค์เล็กลง ๆ ๆ ๆ เข้าไปอยู่ในท้องของเรา หายใจออกโธ...พระพุทธรูปใหญ่ขึ้น ๆ ๆ ๆ ไปอยู่บนศีรษะของเรา หายใจเข้าพุท..พระพุทธรูปเล็กลง ๆ ๆ ๆ ไปอยู่ในท้อง หายใจออกโธ..พระพุทธรูปใหญ่ขึ้น ๆ ๆ ๆ ไปสว่างอยู่เหนือศีรษะ

ทุกเวลาที่เราว่าง นึกขึ้นมาได้เมื่อไร ให้กำหนดภาพอย่างนี้ไว้ เพื่อให้ใจของเรามีที่ยึด มีที่เกาะ โดยเฉพาะการยึดอยู่กับลมหายใจเข้าออก สามารถป้องกันความฟุ้งซ่านได้ดีมาก ตราบใดยังอยู่กับลมหายใจเข้าออก ตราบนั้นรัก โลภ โกรธ หลง จะกินใจเราไม่ได้ บุคคลที่มีความคล่องตัวในลมหายใจเข้าออก สามารถทรงสมาธิระดับต่าง ๆ ได้นั้น สามารถรู้ได้แม้แต่วาระสุดท้ายของชีวิตตนเอง บอกได้ว่าตนเองจะตายเมื่อไร

โดยเฉพาะลมหายใจเข้าออกนั้น สามารถระงับเวทนาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับร่างกายได้ดี ถ้าใครซักซ้อมจนมีความคล่องตัว เวลาเจ็บป่วยเราก็อยู่กับลมหายใจเข้าออกของเรา ไม่ไปสนใจเรื่องความเจ็บป่วย ก็จะเหมือนกับคนไม่ป่วยนั่นเอง