[เถรี]

ในการสังคายนาพระธรรมวินัยครั้งที่ ๒ เกิดแตกแยกออกเป็น ๑๘ นิกาย ภาษาบาลีเรียกว่า อาจริยวาท ถือวาทะคือคำสอนของอาจารย์ตนเองเป็นใหญ่ ปัจจุบันนี้ในบ้านเราก็มีมาก ถ้าหากว่ามีอะไรบีบคั้นขึ้นมา อาจจะมีแตกออกหลายนิกาย ปัจจุบันของเราที่เป็นที่ยอมรับก็มีมหานิกาย ธรรมยุติกนิกาย จีนนิกาย อนัมนิกาย แล้วยังมีสายการปฏิบัติของสันติอโศกที่ทางคณะสงฆ์ไม่ยอมรับ หลุดออกไปแล้ว

ถ้าโดนบีบคั้นมาก ๆ ก็จะมีธรรมกายเพิ่มขึ้นมา แม้กระทั่งสายวัดป่าในปัจจุบันนี้ ก็กำลังยกหลวงตาบัว จนกระทั่งหลายคนรู้สึกว่ายิ่งใหญ่กว่าหลวงปู่มั่นที่เป็นครูบาอาจารย์ต้นเค้าอีก นี่คืออาจริยวาท การยึดถืออาจารย์เป็นใหญ่ แล้วต่อไปก็จะมีหลวงพ่อชา วัดหนองป่าพง ถ้ามีการแตกแยกกันเมื่อไร สิ่งทั้่งหลายเหล่านี้จะเป็นนิกายต่างหากออกไปทันที ทั้ง ๆ ที่มาจากพระไตรปิฎกเหมือนกัน