อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ คนเก่า
ขอบคุณครับ ท่านทิด
คล้ายกรณีพระสิวลีเลย ท่านก็เป็นที่รักของเทวดาด้วยสาเหตุเดียวกัน และด้วยความเป็นที่รักของเทวดานี้ ท่านจึงมีลาภสักการะสูงมากจนได้รับการยกย่องเป็นเอตทัคคะในด้านลาภ
ทำไมแต่ละองค์จึงเด่นไปคนละทางได้ละครับ ทั้งที่มาจากสาเหตุคล้ายกันแท้ ๆ
|
ลักษณะแห่งบุญที่ทำกระมังครับพี่ อย่างพระสีวลีท่านมีลาภมากก็เพราะท่านได้เคยร่วมถวายน้ำผึ้งเป็นบุญปิดท้าย ทำให้ทานนั้นบริบูรณ์ อานิสงส์จึงส่งผลให้ท่านมีลาภมาก ส่วนพระปิลินทวัจฉะท่านได้อานิสงส์จากการรักษาศีลและเจริญกรรมฐาน
ด้วยอาการแห่งบุญที่ไม่เหมือน(หรืออาจจะเหมือนแต่ก็ไม่เสมอกันในบางจุด) จึงทำให้อานิสงส์ที่ได้แสดงผลชัดแตกต่างกันไปในแต่ละองค์กระมังครับ ทั้งนี้เกี่ยวกับอธิษฐานบารมี คือ ความตั้งใจด้วย
แต่ที่แน่ ๆ นั่นคือ หลวงพ่อทั้ง ๒ องค์นี้ ท่านทำความดีพร้อมกับคนดี เป็นคนดีหมู่มาก และคนหมู่มากต่างก็ยินดีในความดีของกันและกัน ยังผลให้เมื่อถึงสุคติโลกสวรรค์ จากการที่เคยเกื้อหนุนกันในสมัยที่เป็นมนุษย์ เมื่อเกิดเป็นเทวดาก็มาสงเคราะห์เกื้อกูลกันต่อไป