[เถรี]

แต่เนื่องจากว่าพระเกจิอาจารย์มีถึง ๖๒ รูปด้วยกัน จึงกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่ว่า แต่ละท่าน แต่ละองค์ เข้าตำราภาษิตจีนที่ว่า "แปดเซียนข้ามทะเล ต่างคนต่างแสดงฤทธิ์ของตนเอง"

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพจึงต้องอาราธนาหลวงปู่ใหญ่ของจังหวัดสุพรรณบุรี คือหลวงปู่อิ่ม วัดหัวเขา ตามมาด้วยหลวงปู่โหน่ง วัดคลองมะดัน หลวงปู่เนียม วัดน้อย เหตุที่อาราธนาหลวงปู่เนียมทีหลัง เนื่องเพราะท่านบอกว่าแถวนั้นอยู่ใกล้พื้นที่หลวงปู่อิ่ม วัดหัวเขามากกว่า แต่เมื่ออาราธนาไปแล้ว ก็เกรงใจครูบาอาจารย์ตัวเอง จึงมาอาราธนาครูบาอาจารย์ของตนไปด้วย

ตามมาด้วยครูบาอาจารย์สายสุพรรณอีกหลายต่อหลายรูป อย่างเช่นหลวงปู่เรื่อง วัดใหม่พิณสุวรรณ หลวงปู่ครื้น วัดสังโฆ หลวงปู่มุ่ย วัดดอนไร่ เป็นต้น กราบขอบารมีท่านอนุเคราะห์สงเคราะห์ ช่วยจัดการสะสางสิ่งยุ่ง ๆ เต็มไปหมดทั้งพิธีกรรมให้เป็นระเบียบเรียบร้อยสักหน่อย

เมื่อระดับครูบาอาจารย์ชั้น "อาจารย์ปู่" ทั้งหลายมาถึง ทุกอย่างที่ยากก็กลายเป็นเรื่องง่าย ท่านเองแค่ชี้มือไปเท่านั้น กระแสที่สับสนวุ่นวาย ก็โดนจัดเรียงเป็นระเบียบเรียบร้อย เปล่งแสงสว่างเจิดจ้าไปทั่วบริเวณ กระผม/อาตมภาพเพลินจนไม่รู้ตัว ออกจากสมาธิมา หลวงพ่อบุญบุญค้ำที่นั่งอยู่ข้างกัน บ่นว่า "ร้อนฉิบหายเลย..!" กระผม/อาตมภาพก็เพิ่งรู้สึกว่าอากาศรอบข้างร้อนเป็นเตาอบจริง ๆ..!

เมื่อพรมน้ำมนต์เสร็จเรียบร้อย หลวงพ่อบุญค้ำบอกว่า "รบกวนด้วยครับ ผมลุกไม่ไหว หัวเข่าไม่ดีแล้ว" กระผม/อาตมภาพก็นั่งหัวเราะ บอก "หลวงพ่อ..ผมย่าง ๖๖ แล้วนะ" เล่นเอาอีกฝ่ายหัวเราะแหะ ๆ เพราะอายุน้อยกว่าหลายปี

เมื่อทำการรับไทยธรรมจากครูบาวชิริล และทักทายบรรดาพระเกจิอาจารย์ ทั้งรุ่นครูบาอาจารย์ รุ่นเพื่อน และรุ่นลูกรุ่นหลานแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ขออนุญาตเดินทางกลับที่พัก เพราะว่าพรุ่งนี้มีภารกิจแต่เช้ามืดอีกแล้ว จึงต้องบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนเอาไว้ก่อน เพราะไม่แน่ใจว่าตนเองจะเดินทางถึงที่พักกี่โมงกี่ยาม เนื่องเพราะว่ากว่าจะเข้าเขตของกรุงเทพฯ และปริมณฑล ก็น่าจะเป็นช่วงรถติดสาหัสพอดี..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒๘ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)