[เถรี]

"ระบบการผลิตครูของเราผลิตพลาด ต่างประเทศเขาเอาคนเก่งที่สุดไปเป็นครู เหมือนกับที่กองโรงเรียนทหาร ตอนที่อาตมาเรียนจบแล้วด่าเช็ด "โคตรแม่ง...พวกคนเก่ง ๆ มึงก็เอาไปใช้งานกันหมด แล้วใครจะอยู่สอนรุ่นน้อง" เขาด่ากันอย่างนี้ จริง ๆ แล้วอาจารย์เขาด่าถูก เพราะคุณเอาคนเก่งไปหมด เอาคนห่วย ๆ มาสอนรุ่นน้อง แล้วรุ่นน้องจะออกมาดีได้อย่างไร ? คนเก่งของเราไปเรียนหมอ เรียนวิศวะฯ กันหมด คนที่เอ็นท์ฯ ไม่ติดที่ไหนก็ไปเข้าวิทยาลัยครู

บ้านเรากลายเป็นว่าครูเป็นอาชีพเหลือเลือก จะหาเก่งจริงก็ยาก คนที่เก่งจริงก็เหลือทนกับระบบห่วย ๆ จึงออกไปเป็นติวเตอร์กันหมด แล้วจะไปโทษได้อย่างไรว่า เอ็นทรานต์เมื่อไรก็มองแต่สวนกุหลาบ เทพศิรินทร์ ก็เพราะว่าโรงเรียนทั้งหลายเหล่านั้นเขามีศักยภาพ ถึงเวลาก็จ้างอาจารย์ดี ๆ มาสอน

ระบบของเราควรจะเริ่มต้นใหม่ ควรตั้งเงินเดือนครูให้สูง แบบเกาหลีใต้เงินเดือนครูสูงที่สุด ไม่ว่าคุณจะเป็นหมอ เป็นวิศวะฯ เป็นอะไรเงินเดือนต่ำกว่าครูทั้งนั้น ไม่อย่างนั้นครูบ้านเราก็ต้องขายแอมเวย์ ขายประกัน เงินไม่พอใช้ก็กู้ทุกอย่าง สหกรณ์ออมทรัพย์ครู ฝากไปกี่เดือน ๆ มีสิทธิ์กู้ ใช้สิทธิ์กู้ทุกประการเลย ถามว่าทำไมกู้เยอะแยะขนาดนั้น ? เขาจะได้ไม่โดนไล่ออก เป็นหนี้เยอะแยะไล่ออกหนี้ก็สูญสิ..! เป็นวิธีที่ดีเหมือนกัน ในเมื่อเป็นอย่างนี้จะทำให้ประชากรเราเก่งได้อย่างไร ? แม่พิมพ์ประเภทบิด ๆ เบี้ยว ๆ พิมพ์ตื้นไม่พอยังเบี้ยวอีกต่างหาก

อาตมาเองยังชื่นชมครูสมัยก่อน จบ ป.๔ แท้ ๆ สมัยนี้จบครุศาสตรบัณฑิตยังเทียบไม่ได้ เพราะว่าท่านเป็นครูด้วยจิตวิญญาณ สมัยนี้เป็นครูเพราะไม่รู้ว่าจะเป็นอะไร เอาใหม่...ต้องเริ่มตั้งแต่รุ่นของเรา อาตมาไม่ได้เขี้ยวนะ แต่ทำให้เขาดู เป็นอาจารย์ที่ไปนั่งรอลูกศิษย์เสมอ ชั่วโมงแรกเริ่ม ๐๘.๓๐ น. อาตมาไปนั่งรอตั้งแต่ ๘ โมง อ้าว..อาจารย์มาก่อนอีกแล้ว มาเช้าจัง บอกไปว่า มึงมาสายต่างหาก ถึงเวลาตรวจงานบอกเขาว่าอ่านทุกตัวจริง ๆ นะ ตอนแรกไม่มีใครเชื่อ ตอนตรวจวิทยานิพนธ์ เจออ่านทุกตัว แก้ทุกบรรทัด ร้องจ๊ากไปตาม ๆ กัน"