[เถรี]

ประการที่สอง ต้องทำความเคารพในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างจริงใจ ไม่ล่วงเกินทั้งต่อหน้าและลับหลัง ด้วยบารมีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยบารมีแห่งพระธรรม ด้วยบารมีของพระสงฆ์ครูบาอาจารย์ของเรา จึงทำให้เรารู้เห็นทางพ้นทุกข์ดังนี้ จึงต้องขอยึดท่านเป็นที่พึ่งที่ระลึกในการที่จะก้าวเดินเพื่อการล่วงพ้นจากห้วงทุกข์

ลำดับต่อไป ก็คือต้องเห็นว่าร่างกายนี้มีความตายเป็นปกติ เกิดมาเท่าไร ตายหมดเท่านั้น ถึงเราจะตายก็จงตายไปเถอะ ขึ้นชื่อว่าการเกิดใหม่มามีร่างกายเช่นนี้จะไม่มีสำหรับเราอีก เพราะเราต้องการที่เดียวคือพระนิพพาน

เมื่อทำกำลังใจมาถึงตรงนี้ ก็ให้เอาจิตจดจ่อเกาะพระนิพพานเอาไว้ ถ้าหากว่าทำไม่ได้ก็ให้นึกถึงพระพุทธรูปองค์ใดองค์หนึ่งที่เรารักเราชอบ ตั้งใจว่านั่นเป็นองค์แทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบนพระนิพพาน เรานึกเห็นท่านได้คือเราอยู่กับท่าน เราอยู่กับท่านคือเราอยู่บนพระนิพพาน เอากำลังใจของเราเกาะภาพขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอาไว้ให้มั่น

ถ้ายังมีลมหายใจอยู่ กำหนดรู้ลมหายใจไปด้วย ถ้ายังมีคำภาวนาอยู่ กำหนดคำภาวนาไปด้วย ถ้าไม่มีลมหายใจหรือไม่มีคำภาวนาก็จับภาพพระไว้เฉย ๆ ตั้งใจว่าถ้าหากว่าตายลงไปขอไปอยู่กับพระองค์ท่านที่พระนิพพานแห่งเดียว ให้ทุกคนกำหนดรักษากำลังใจอันนี้เอาไว้ จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันศุกร์ที่ ๒ กันยายน ๒๕๕๔