"คิวต่อมาก็โยมพ่อของอาตมา โยมพ่อกินอาหารเย็นเสร็จ จากปกติต้องประคองซ้ายประคองขวาไปส่งที่นอน วันนั้นเดินไปเอง พี่สะใภ้ก็ดีใจบอกว่า "เตี่ยหายแล้ว" แต่โยมแม่บอกว่าไม่ใช่ โบราณบอกว่าเป็นเปลวไฟวูบสุดท้าย ให้โทรเลขเรียกญาติมาหมด เหตุที่ต้องใช้โทรเลข เพราะว่าตอนนั้นคือปี ๒๕๑๘ อาตมายังเรียนชั้นมัธยมปีที่ ๓ อยู่ ก็ปรากฏว่าโยมพ่อหลับลึกไปเฉย ๆ จนถึงบ่ายโมงของวันที่ ๑๒ สิงหาคมก็หมดลมไป
โยมแม่ของอาตมา ทางบ้านโทรมาบอกว่า "แม่นอนหมดแรงไปเฉย ๆ ขอให้หลวงพ่อเล็กไปดูแม่หน่อย" ไปก็ไป ปรากฏว่าแม่มีอาการหลับลึกแบบเดียวกัน เรียกก็แค่อือ ๆ เท่านั้น ก็เลยบอกกับแม่ว่า "ลูกกำลังสร้างสมเด็จองค์ปฐม ๒๑ ศอก ให้แม่โมทนา แม่ได้ยินใช่ไหม ?" แม่ก็พยักหน้า ก็เลยปล่อยแม่นอนหลับแล้วก็ไปเลย
นี่คือสิ่งที่อาตมายืนยันว่าคนตายปกติต้องตายแบบนี้ ไม่ใช่เป็นมะเร็งตาย ไม่ใช่รถชนตาย ไม่ใช่โดนเสือกัดตาย สมัยนี้ยังมีไหม..เสือกัด ? ถ้าตะกายลงไปหาเสือในกรงก็ช่วยไม่ได้นะ"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 11-09-2017 เมื่อ 20:35
|