ชื่อกระทู้: จดหมาย...จากใจจริง
ดูแบบคำตอบเดียว
  #23  
เก่า 16-08-2009, 09:52
โยคียุ้ย โยคียุ้ย is offline
สมาชิก - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Feb 2009
ข้อความ: 70
ได้ให้อนุโมทนา: 12,159
ได้รับอนุโมทนา 6,362 ครั้ง ใน 102 โพสต์
โยคียุ้ย is on a distinguished road
Smile จดหมายพระอาจารย์_๒๑

วัดท่าซุง อุทัยธานี ๖๑๐๐๐
๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๒๙

สวัสดีจ้ะน้องหญิง

คิดถึงบ้านมากหรือจ๊ะ...? เก็บความคิดถึงใส่ลิ้นชักไว้ ตอนนี้เราต้องเรียนตามเวลาและหน้าที่ สิทธิ์ที่จะคิดถึงมีอยู่ แต่ห้ามคิดนาน เดี๋ยวมัวแต่นั่งใจลอย ปลายปีติดแซ่ดเข้าจริง ๆ จะยุ่งกันใหญ่

การปฏิบัติธรรมของหญิงไม่ได้เพลาลงหรอกจ้ะ ธรรมะที่พระพุทธเจ้ามอบให้พวกเรา เหมาะสมในสถานที่ต่าง ๆ ทุกแห่ง ในโรงเรียนก็ใช้หมวดสังคหวัตถุอย่างไรล่ะ...ทาน-เสียสละให้ปัน, ปิยวาจา-มีคำพูดอันเป็นที่รักใคร่ชอบใจของผู้อื่น, อัตถจริยา-ช่วยการงานของผู้อื่น, สมานัตตา-ทำดีเสมอต้นเสมอปลาย ทำได้แค่นี้คร้านที่จะมีคนรุมรักเสียอีก

เกี่ยวกับโฆษณาของทัวร์สามแยกนั้น ลีลาการโฆษณาของเขาเพื่อชักจูงคนเป็นอย่างนั้นเอง เขาพาคนไปถึงวัดก็นับว่าจบหน้าที่ของเขา พระก็ทำหน้าที่ของพระ ใครสมหวัง-ผิดหวังเป็น “กรรมของเขาเอง”

ห้อยพระจะกี่องค์ก็ตามใจ ท่านไม่ทะเลาะกันหรอกจ้ะ คนเราเอาความคิดของ “คน” ไปปะปนกับความเป็น “พระ” เลยคิดว่าท่านจะตีกันเอง ความจริงการแขวนพระนั้น โบราณจารย์ท่านฉลาด หาวิธีให้คนปฏิบัติธรรมกัน การห้อยพระเราก็ต้องนึกถึงพระ ถ้าเป็นพระพุทธรูปก็เป็น “พุทธานุสติ” ถ้าเป็นรูปพระสงฆ์ก็ได้ “สังฆานุสติ” ได้กรรมฐานหมวดอนุสติตั้งสองกอง คนปัจจุบันฉลาดสู้คนโบราณไม่ได้ เข้าใจความหมายของการห้อยพระผิด ๆ แถมคิดว่าท่านจะทะเลาะกันอีก นี่แหละคน...!
ปิดเทอมเมื่อไรค่อยตอบจ.ม.ก็ได้จ้ะ ถึงจะลืมไปเลยก็ไม่เป็นไร ไม่ว่ากันอยู่แล้ว

จากใจจริง
สุธมฺมปญฺโญ
รูป
ชนิดของไฟล์: jpg 027.JPG (92.3 KB, 42 views)

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เถรี : 22-08-2009 เมื่อ 14:06
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 98 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ โยคียุ้ย ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา