ประโยชน์ก็คือ บุคคลที่อาศัยสิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นบทเรียน ก็จะได้รู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นมีประโยชน์จริงหรือไม่ แล้วขณะเดียวกัน ถ้าสอนดี สอนถูก ตามที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ในพระไตรปิฎก ต่อให้เราไม่ได้อะไรเลย บุคคลที่มีวาสนาบารมีซึ่งรับเอาคำสอนไปปฏิบัติ ก็จะเกิดผลดีแก่ตัวเอง
ส่วนข้อเสียก็คือ การไปเป็นเจ้าของบ้าน เป็นเจ้าสำนัก เท่ากับเป็นผู้ใหญ่ในสถานที่ ก็จะไม่มีใครกล้าตักเตือนว่ากล่าว กว่าที่เราจะรู้ตัว บางทีโดนกิเลสกินเกือบตายไปแล้วก็มี แล้วในส่วนของท่านทั้งหลายที่ไปเปิดบ้านสอน ก็จะเกิดปรากฏการณ์อย่างที่ญาติโยมถามมา คือ พยายามใช้คำพูดให้ดูสูงส่ง ให้ดูเหมือนได้อะไรเยอะมาก อย่างเช่นการปฏิบัติแค่ทรงสมาธิขั้นต้นได้ ก็กล่าวว่าดับภพดับชาติได้หมดแล้ว เป็นต้น ซึ่งโอกาสที่จะทำให้คนเป็นมิจฉาทิฐิ เพราะการสอนผิดพลาดก็จะมีสูงมาก
ถ้าแต่ละสำนักรู้จักสังเกต จะเห็นว่าในเบื้องต้นคนจะมากันมาก แต่พอนานไป ๆ ก็จะค่อย ๆ ลดน้อยถอยลง ยิ่งถ้าหากว่าไม่มีการที่ศึกษาเพื่อที่จะเพิ่มพูนความรู้ เพราะคิดว่าตนเองอยู่ในจุดที่สูงแล้ว เป็นครูบาอาจารย์ของเขาแล้ว โอกาสที่จะพาลูกศิษย์ออกนอกลู่นอกทางก็จะมีมาก โทษใหญ่ก็จะเกิดขึ้นแก่ตัวเราเอง เพราะว่าไปสอนคนให้เป็นมิจฉาทิฐิ
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 26-10-2019 เมื่อ 04:02
|