ดูแบบคำตอบเดียว
  #241  
เก่า 08-12-2019, 22:02
เถรี's Avatar
เถรี เถรี is offline
ผู้ดูแลเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 30,367
ได้ให้อนุโมทนา: 150,682
ได้รับอนุโมทนา 4,396,971 ครั้ง ใน 33,956 โพสต์
เถรี is on a distinguished road
Default

"พอกินข้าวปลาอาหารเสร็จ มัคคุเทศก์มาถึงก็ขนข้าวของขึ้นรถ เขาบอกเลยว่าของใช้ส่วนตัวให้เอาติดตัวไว้นะ เราจะไม่ได้เจอรถคันนี้อีก ๒ วัน ให้รีบจัดกระเป๋าเอาไว้แต่เนิ่น ๆ แล้วก็วิ่งฝ่าอากาศหนาวไป

ความจริงรถที่มีฮีตเตอร์ไม่ค่อยดีตรงที่ว่า พออยู่ในรถแล้วอุ่นมาก แต่พอลงจากรถมาหนาวแทบตาย มือไม้ชาหมด พอลงมาก็เจอคนขายของ แหม...อากาศยังมืด ๆ อยู่ ยังไม่ทันจะมองหน้าเห็นกันชัดเลย มายืนขายของแล้ว

ดูสินค้าหลักเขาว่ามีอะไรบ้าง ออกซิเจนกระป๋อง มาทีเป็นถาดเลย ไม้เทร็กกิ้ง (ไม้เท้าเดินป่า) เสื้อกันลม ดูท่าว่าศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก ถ้าตั้งรับมิดีเห็นทีจะเสียกรุงเป็นมั่นคง..!

ข้าวของที่เขาขายบอกให้รู้เลยว่าเราต้องใช้อะไรบ้าง พวกเราหอบหิ้วกระเป๋าตรงเข้าไปอาคารข้างหน้า ทันทีที่มองเห็น ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน “เบอร์เกอร์คิง” แต่ขอโทษ ๐๗.๓๐ น. เขายังไม่เปิด..จงอดต่อไป

ใครพกเสบียงอะไรมาก็กินอย่างนั่นแหละ อาตมาพกกระบอกน้ำร้อนไป ๒ กระบอก ใส่น้ำร้อนเต็ม ข้าวกล่องอีก ๒ กล่อง แต่ข้าวกล่องเมืองจีนหนักมาก กล่องละครึ่งกิโลกรัม พวกเราประมาณ ๔ คนถึงจะกินหมด แล้วยังมีผู้หวังดียัดแอปเปิ้ลมาให้อีก ๓ ลูก ส้มอีก ๔ ลูก อื้อหือ...ไม่คิดเลยว่ากูจะแบกไหวไหม..! เอ้า...แบกก็แบกวะ"
__________________
........................

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง

จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 10-12-2019 เมื่อ 03:21
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 125 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ เถรี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา