[วาโยรัตนะ]

วันพุธ กระผมนำข้าวไปถวายท่านตามปกติ

ทัดฤทธิ์:หลวงพี่ครับ เมื่อคืน เขาเล่นผมไม่ได้เขาเล่นภรรยาผมแทนครับ

หลวงพี่:ธรรมดาโยม เขาใช้เครื่องมือทุกอย่างแหละ ดูไป รู้ไป พิจารณาไป

มาคืนนี้เหตุการณ์สด ๆ อยู่ ๆ เธอก็มีอาการร้องไห้ ผิดปกติ เวลาเดินก็เหมือนไม่ใช่ตัวเธอเอง ผมเตรียมใจไว้แล้ว พอเข้าไปในห้อง เอาแล้วตูเจออีกแล้ว

"พี่รัตน์ เอ๋ขอพระหน่อย เอ๋รู้สึกไม่ค่อยดี" สีหน้าแววตาเปลี่ยนไปหมด ผมเองก็อารธนาบารมีพระท่านเป็นที่พึ่งทันที วางกำลังใจ เอาวะ มาคุยกันให้รู้เรื่อง พอผมถอดพระสมเด็จองค์ปฐม สวมคอให้ เธอก็กรี๊ดออกมาลั่นบ้าน

ทัดฤทธิ์: เอาเธอเป็นใครว่ามา เธอต้องการอะไรว่ามา เรายินดีช่วยหากไม่ผิดศีลและไม่เป็นการต้องทำให้ผู้อื่นตกอยู่ในความยากลำบาก

เราหนาว เราจะมาอยู่กับเอ๋ เราจะมาบำเพ็ญบารมี เอ๋เป็นคนดี เราต้องการเอ๋

ทัดฤทธิ์: เดี๋ยว เธอต้องเข้าใจนะว่า เธอกำลังทำอะไรอยู่ และการที่เธอบอกเธอเป็นเทพหรือเทวดา เธอต้องมีธรรมะ ธรรมะของเธอตอนนี้ เธอกำลังทำให้เจ้าของร่างทุกข์ทรมานอยู่ เธอว่ามันถูกแล้วหรือ

เราจะมาอยู่กับเอ๋ เราจะมาบำเพ็ญบารมี ท่านอย่าทำอะไรเราเลย ท่านไม่อนุญาตหรือ

ทัดฤทธิ์:เราไม่สามารถอนุญาติได้หรอก เพราะเราและภรรยาเราต่างมอบกายถวายชีวิตต่อพระรัตนตรัย พระรัตนตรัยต่างหากเป็นเจ้าของชีวิตเราเธอจะมาทึกทักเอาแบบนี้ไม่ได้ เธอไม่เห็นหรือว่าร่างกายนี้สกปรก

เราต้องการร่างนี้บำเพ็ญบารมี

ทัดฤทธิ์:แล้วเธอคิดว่าเธอจะมีความสุขหรือ ความสุขที่แท้จริงคือการยังเวียนว่ายตายเกิดในภพภูมิต่าง ๆ อีกหรือ เราขออาราธนาบารมีพระประทับเหนือเศียรเหนือเกล้าเรา ถ้าเธอเห็น ก็ขอให้เธอจงรู้เถิดว่า พระองค์ท่านเท่านั้นที่ทรงชี้ทางสว่างจากการเวียนว่ายตายเกิด อันคือพระนิพพาน เราคงไม่สามารถคุยอะไรกับเธอได้มากกว่านี้ หากเธอยังดื้อดึง แต่หากเธอต้องการไปที่สว่าง ก็ขอเธอจงตามแสงแห่งพระฉัพพรรณรังสีแห่งพระองค์ท่านไปเถิด พระองค์ท่านทรงพระเมตตาแด่สัตว์ทั้งหลายโดยเท่าเทียมกัน

............(เงียบ) เราหนาว เราต้องการบำเพ็ญบารมี

ทัดฤทธิ์: หากเป็นแบบนี้เราก็คงจำเป็นจะต้องขอบารมี ท่านท้าวมหาราชทั้งสี่ จากพระขรรค์โสฬสเล่มนี้ ซึ่งเราไม่ต้องการทำเช่นนี้ เราต้องการให้เธอ พยายามนึกถึงธรรมะ ของพระพุทธองค์ เพื่อเธอจะได้ไปสู่ภพภูมิอันสว่าง

อย่า เรากลัวแล้ว เรากลัวแล้ว อย่า

ทัดฤทธิ์: ถ้าอย่างนั้นเธอจงตอบเรามาตรง ๆ ว่าไม่ใช่เทพหรือเทวดาใช่หรือไม่

.ใช่ เราไม่ใช่ เราเคยสัญญากับเอ๋ไว้ ว่าเราจะไม่พรากจากกันมานานแล้ว

ทัดฤทธิ์: นั้นหาใช่สิ่งที่ถูกต้อง เพราะคือการผูกภพผูกชาติผูกเวรผูกกรรม อย่างไรเสียเราขอให้เธอจงตัดสัญญานั้นเสียเถิด แล้วไปสู่ภพภูมิตามแนวทางของเธอที่เธอได้สร้างเอาไว้ ทั้งกุศล และอกุศล ขอเธอจงน้อมจิตตามแสงพระฉัพพรรณรังสีแห่งพระองค์ท่านไป นับแต่นี้เป็นต้นไป สิ่งที่เธอทั้งสองก่อผูกเอาไว้ ได้มลายหายสิ้นไปหมดแล้วด้วยพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ภพชาติระหว่างเธอทั้งสองได้ขาดลงแล้ว ขอเธอจงอโหสิกรรมที่ต่างเคยก่อกันมา และขอเธอจงโมทนาบุญที่เราและภรรยาได้บำเพ็ญมาดีแล้วด้วยเทอญ