[เถรี]

กลับมาที่กรรมฐานต่อ คราวนี้พวกเราจำเป็นที่จะต้องรักเดียวใจเดียว ก็คือถ้ามีกรรมฐาน มีหลักของตัวเองแล้ว ก็ลุยยาวไปเลย อย่างอื่นปล่อยไปก่อน ไม่ต้องไปสนใจ ถ้าได้หนึ่งอย่างแล้ว อย่างอื่นก็ได้หมด

แบบเดียวกับอาตมภาพตอนแรก ๆ ที่หลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านให้ฝึกคาถา ภาวนาจนเกิดผลแล้วไปรายงานท่าน ท่านก็ให้คาถาใหม่ พอภาวนาเกิดผล ไปรายงานท่าน ท่านก็ให้คาถาใหม่มา เจอไป ๒ - ๓ คาถา คราวนี้ให้อะไรมาก็ได้เลย เพราะจับจุดได้แล้วว่าตอนภาวนาแล้วเกิดผลนั้น ใช้กำลังใจแค่ไหน แล้วเราก็ใช้แค่นั้น

ลักษณะของกองกรรมฐานก็เหมือนกัน เต็มที่ทุกกองคือสามารถทำเป็นฌาณ ๔ หรือสมาบัติ ๘ ได้ ถ้าทำได้หนึ่งกอง ที่เหลือก็เหมือนกันหมด เพียงแต่เปลี่ยนวัสดุ เปลี่ยนวิธีการ นิด ๆ หน่อย ๆ แค่นั้นเอง

ใหม่ ๆ อาตมภาพก็ฝึกหัวทิ่มหัวตำ แทบจะไม่ต้องหลับไม่ต้องนอน คนรอบข้างว่า "ไอ้นี่บ้า"

จนกระทั่งมีความคล่องตัว แล้วก็ไปกราบรายงานหลวงพ่อ "หลวงพ่อครับ ตอนนี้ผมสามารถทรงอารมณ์ในอนุสติทั้ง ๑๐ กองให้เต็มที่ได้ภายใน ๓๐ นาทีเท่านั้นครับ" ภูมิใจมาก ยืดเลย..!

หลวงพ่อท่านบอกว่า "ใช้ไม่ได้ลูก สมัยที่พ่อทำ กรรมฐาน ๔๐ กอง ถ้าถึง ๒ นาทีนี่ฝืดมากแล้ว..!"

โอ้..พระเจ้า..! หลวงพ่อหลอกกูหรือเปล่าวะ ? นี่กูปล้ำมาเป็นปี ๆ เลยนะ สิบกองภายใน ๓๐ นาที กูว่ากูเจ๋งสุด ๆ แล้วนะ แต่ท่านบอกว่า ๔๐ กอง ๒ นาทีนี่ถือว่าช้าเกินไป

มารู้เอาตอนหลัง ก็ตอนที่มาสอนพวกเรานี่แหละ ก็คือกรรมฐานทุกกองอารมณ์เท่ากันหมด ตั้งอารมณ์สุดท้ายไว้แล้วก็เปลี่ยนกองเท่านั้นเอง ๔๐ กองไม่ถึง ๒ นาทีหรอก จริงของหลวงพ่อท่าน แต่ตอนนั้นเถียงในใจว่า "เป็นไปได้หรือวะ ๔๐ กอง ๒ นาที ? สิบกองนี่กูล่อไป ๓๐ นาทีแล้วนะ"

ดังนั้น..เราต้องยึดกรรมฐานกองใดกองหนึ่ง คาถาบทใดบทหนึ่ง วิธีปฏิบัติแบบใดแบบหนึ่ง แล้วตั้งใจใส่ให้สุดไปเลย พอได้ผลแล้วค่อยเปลี่ยนกองใหม่