[วาโยรัตนะ]

"ควันหลงวันสงกรานต์"

หมอกจาง ๆ หรือควันไม่อาจรู้ แต่ผมและลูกต้องมาล้มหมอนนอนเสื่อเอาช่วงในสงกรานต์ปีใหม่ไทย......เอาวะ คิดใหม่ คิดบวก ใกล้แล้วใกล้จะหมดทุกข์ หมดโศก หมดโรค หมดภัยแล้ว เล่นต้อนรับกันตั้งแต่ต้นปีใหม่ไทยเลย ดีจะได้หมดไว ๆ .....อ้วก

เอาไว้จะถ่ายรูป ต้นมะพร้าวที่โดนปรอทกินมาให้ดูครับ ขอตัวไปกินยาแก้ไข้ก่อน

จะว่าไปแล้วช่วงนี้มันมาแปลก ลูกพี่ลูกน้องผมที่สนิทกันมาก เอาเป็นว่าตอนเขาเด็ก ๆ มันเดินตามผมแทบทุกฝีก้าว มาหักมุขเอาตอนโตนี่เอง น้องเขาเกเรมากไปหน่อย เมื่อสี่เดือนที่ผ่านมาเลยโดนพวกวัยรุ่นที่มีเรื่องกันยิง แต่ก็ไม่ตายก็รักษาตัวตามอาการ แค่โดนที่หลังทะลุเฉียด ๆ ปอดไปนิดหนึ่งเท่านั้น ตอนนั้นเสียเลือดไปมาก หลังจากนั้นเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เจ้าน้องคนนี้ก็มาบ้านผม ปกติมันไม่ค่อยกล้าจะโผล่หน้ามาหาสักเท่าไหร่ เพราะมาทีไรผมก็จะสอนมันแทบทุกที ก็ยังเห็นปกติดี แต่มันบ่นให้ฟังว่า ไปหาหมอมา หมอให้เลือดเพิ่มเพราะ เจ้าตัวมีอาการคล้าย ๆ หน้ามืด
ทรงตัวไม่ค่อยได้ ซึ่งหมอวินิฉัยว่าปริมาณเลือดในตัวน้อยเกินไป
เมื่อวันจันทร์วันพระที่ผ่านมา ผมได้รับโทรศัพท์ ว่าเจ้าลูกพี่ลูกน้องผมคนนี้เสียแล้ว เลยรีบขับจักรยานยนต์ไปดูที่บ้านเขาซึ่งไม่ได้ไกลจากบ้านผม ภาพที่เห็นคือ อาการที่เขาเรียกว่า เลือดไหลออกจากทวารได้แก่ จมูก หู ปาก ทวารหนัก เห็นแล้วก็ชวนให้ปลง ตอนเช้าผมไปทำบุญใส่บาตร นั่งสมาธิที่วัดเป็นปกติเลยอุทิศให้ไป คนเราก็เท่านี้ ยังถือว่าน้องคนนี้มีบุญ ถ้าเขาอยู่ต่อไปโดยไม่ปรับเปลี่ยนนิสัย ก็คงสร้างเวรสร้างกรรม สร้างความเดือดเนื้อร้อนใจกับพ่อแม่ของตัวน้องเขาเองอีกมาก
ผมเองก็ถือเอาเรื่องนี้เป็น มรณานุสติกรรมฐาน นึกถึงความตายเป็นอารมณ์ แล้วก็เดินทางในวิบากแห่งชีวิตกันต่อไป....