[เถรี]

ครั้งหนึ่งท่านอาจารย์ถามว่า อะไรเป็นสิ่งที่จะประกันคุณภาพของพระพุทธศาสนา? ทุกคนนั่งนิ่ง ตัวอาตมาเองอยากจะตอบว่าศีล แต่ท้ายสุด ท่านอาจารย์ก็เป็นคนเฉลยเองว่า สัมมัปปธาน ๔ หรือความเพียร ๔ ประการนั่นเอง ได้แก่

๑. เพียรระวังไม่ให้บาปเกิดขึ้นในจิตใจ (สังวรปธาน)
๒. เพียรละบาปที่เกิดขึ้นแล้ว (ปหานปธาน)
๓. เพียรให้กุศลเกิดขึ้นในจิตใจ (ภาวนาปธาน)
๔. เพียรรักษากุศลที่เกิดขึ้นแล้วมิให้เสื่อม (อนุรักขณาปธาน)

ท่านว่าความเพียรเหล่านี้จะเป็นเครื่องรับประกันคุณภาพของพระพุทธศาสนาไว้ได้ ถ้าเราจะพิจารณาให้ดี สัมมัปปธาน ๔ จะครอบคลุมคุณธรรมแทบทุกเรื่อง เพราะที่สุดก็คือการทำจิตของตนให้บริสุทธิ์ผ่องใสนั่นเอง จึงรวมทั้งศีล สมาธิและปัญญาเข้าไว้ด้วยกัน ซึ่งทั้งหมดก็อยู่บนพื้นฐานของความเพียรเป็นสำคัญ

ญาติโยมลองพิจารณาตามดูนะว่า จริงอย่างที่ท่านว่าหรือเปล่า? ความเพียรเป็นสิ่งที่สำคัญมาก พระพุทธเจ้าท่านทรงชี้แนะแนวทางของการทำความเพียรให้ถูกทางไว้แล้ว เหลือแต่เราเท่านั้นที่จะเป็นผู้ปฏิบัติตาม

พระเมตตาได้สังเกตญาติโยมส่วนใหญ่ที่บอกว่าเป็นนักปฏิบัติมานาน ทำมานาน แต่ไม่เกิดผล โดยมากมักขาดความเพียร ซึ่งถ้าพูดกันตามตรงก็คือขี้เกียจ เหมือนการลงทุนน้อยแต่ต้องการกำไรมาก ๆ ลองนึกดูว่าจริงหรือไม่? อันนี้ไม่ใช่มาว่ากันนะ เป็นห่วงญาติโยมจริง ๆ ส่วนใหญ่เป็นอย่างนี้ เพราะสังเกตมาตลอด แต่คนอื่นที่ตั้งใจปฏิบัติเอาจริงเอาจังแต่ยังไม่เกิดผล ก็ขอยกไว้ก่อน

อย่างไรก็ให้มาปรึกษาท่านอาจารย์ช่วงที่ท่านรับแขกตอนต้นเดือนแล้วกันนะ ท่านอาจารย์ท่านคงมีเหตุผล ที่อยู่ ๆ ท่านก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา อาจเพราะทนญาติโยมไม่ไหว ที่คอยมานั่งถามอย่างเดียวโดยไม่นำไปปฏิบัติ พระเมตตาเห็นว่ามีประโยชน์ จึงเก็บมาฝากกัน


ด้วยความปรารถนาดี
พระเมตตา