องค์สมเด็จพระทศพลบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อทรงมีพุทธบัญญัติให้ภิกษุทั้งหลายอยู่จำพรรษา แต่ก็ทรงคิดถึงว่า มีบางท่านที่ยังมีกิจธุระจำเป็นจะต้องไป จึงทรงมีพระบรมพุทธนุญาตไว้ว่า ถ้าหากว่าพ่อป่วย แม่ป่วย พระอุปัชฌาย์อาจารย์ป่วย เพื่อนสหธรรมมิกที่อยู่ต่างวัดจะสึก ให้ไปเพื่อที่จะดูแลรักษาคนป่วย หรือห้ามปรามบุคคลที่จะสึกได้
แต่หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ วัดท่าซุง ครูบาอาจารย์ของอาตมากล่าวว่า สมัยนี้จะอ้างว่าไปห้ามเพื่อนที่อยู่ต่างวัดไม่ให้สึก ข้อนี้ไม่ต้องใช้ เพราะว่าองค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเป็นสัพพัญญู พระองค์ท่านรู้ว่าพระภิกษุรูปนั้น ถ้าหากว่าห้ามแล้วอยู่ต่อ สามารถที่จะปฏิบัติจนบรรลุมรรคผลได้ จึงให้พระภิกษุไปห้ามไว้ไม่ให้สึก แต่สมัยนี้ใครอยากจะสึก ท่านบอกว่า ปล่อยให้สึกไปตามใจ ไม่ต้องเสียเวลาไปห้าม เป็นต้น
ข้อต่อไปก็คือ ถ้าหากว่าวัดวาอารามชำรุดทรุดโทรม ไปเพื่อหาทัพสัมภาระวัสดุอุปกรณ์ต่าง ๆ มา เพื่อซ่อมวัดให้กลับดีตามเดิม ท่านให้ไปได้ เพราะสมัยก่อนต้องไปตัดไม้ ต้องไปหาเถาวัลย์ ต้องไปหาใบไม้มามุงหลังคา ใช้เวลาหลายวัน แต่ว่าในสมัยนี้เราโทรศัพท์ เรียกร้านวัสดุก่อสร้างให้มาส่งได้ภายในไม่กี่นาที ข้อนี้จึงไม่ได้อยู่ในความจำเป็นที่จะใช้กติกานี้
|