[เถรี]

"๒. ผ่านการฝึกมโนมยิทธิมาแล้ว เมื่อมีความคล่องตัวก็สามารถปรับใช้กับสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตประจำวันได้ ไม่ใช่ว่ามโนมยิทธิใช้สำหรับดูนรกดูสวรรค์เท่านั้น ประเภทนั้นก็ "จ๊าดง่าว" ตามที่ผู้ใหญ่ "จาวเหนีย" ด่าเด็ก ๆ ประเภทเข็นไม่ไป

ในเมื่อเป็นเช่นนั้นถึงเวลา จะเขียน จะพูด อะไรก็ตาม อาตมาก็มอบความไว้วางใจให้กับพระ พรหม เทวดา หรือครูบาอาจารย์ ตามแต่ท่านจะเมตตาสงเคราะห์ให้

ก็ยังมีผู้สงสัยอีกว่า ถ้าทำแบบนั้นแล้วจะไม่ "เฝือ" หรือ ? บังเอิญว่าอาตมาฉลาดว่ะ..! เชื่ออารมณ์แรกตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเมตตาสอนไว้ เมื่อซักซ้อมจนมั่นใจว่าอารมณ์แรกนั้นเป็นอย่างไร ก็กำหนดจดจำเอาไว้และใช้ตามนั้นด้วยความระมัดระวัง โอกาสที่จะ "เฝือ" จึงมีน้อยมาก"