[เถรี]

"ภายหลังมานึกว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านนั้น นอกจากงานท่วมหัวแล้วยังป่วยหนักเป็นปกติ การที่ต้องลงเทศน์ทุกวันพระจัดเป็นภาระหนักมาก อุตส่าห์ขอให้ช่วยแบ่งเบาภาระแล้ว อาตมากลับไปกลัวคนอื่นเขาจะว่า จึงไม่สมกับที่ปฏิญาณตนว่ามอบกายถวายชีวิตต่อพระรัตนตรัย..!

แต่ถ้าใครเคยอยู่วัดท่าซุงมาจะรู้ว่า "จงทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย ไม่มีใครเขาอยากเห็นเราเด่นเกิน" แล้วช่วงนั้นความทนต่อการเสียดสีของอาตมายังไม่เพียงพอ จึงต้องปฏิเสธไปทั้งที่เป็นคำสั่ง และหลวงพ่อท่านต้องเล็งเห็นแล้วว่าอาตมาทำได้

ถ้าเป็นสมัยนี้ไม่มีทางที่จะปฏิเสธหลวงพ่อท่านแน่ เพราะว่าฝึกมาจนกระทั่งหนังหนาหน้าทนแล้ว ต้องกราบเท้าขอขมาพระเดชพระคุณหลวงพ่อไว้ ณ ที่นี้ หลังจากที่ปฎิเสธงานเล็กน้อยที่ท่านมอบให้ มาในปัจจุบันเจองานสอนทั้งทางโลกและทางธรรม ถึงแม้ว่าหนักจนเกือบจะพูดไม่ออกก็ต้องทนเอา รู้ชัดเจนแล้วว่าตอนนั้นหลวงพ่อท่านเป็นอย่างไร ?"