[เถรี]

"อาตมาลงมาบอกท่านมหาจีรพันธ์ว่า "พรุ่งนี้หาดี ๆ หน่อยนะ ถ้าไม่ได้เขาต้อนตายเลย โดยเฉพาะพิธีกรสองคนจากหน่วยเฉพาะกิจ รับส่งลูกกันสุดยอดเลย มีแล่บออกข้างนอกด้วยนะ"

ในเมื่อหลวงพ่อชัดเจนขนาดนี้ ขอนอกเรื่องนิดหนึ่งครับ “พระขับรถได้ไหม ?" ก็ถามเขาว่า "แล้วโยมเห็นเขาขับไหมล่ะ ? ถ้าเห็นเขาขับต้องแสดงว่าเขาขับได้สิ ถ้าขับไม่ได้จะเอารถไปได้อย่างไร เพียงแต่ว่าสมควรไหม ?”

“เรื่องนี้ไม่ได้มีข้อห้ามอยู่ในศีลพระ แต่เนื่องจากชาวบ้านเห็นว่าไม่สมควร เราก็มาเอาข้ออ้างในการตีความพระธรรมวินัยในมหาปเทส ๔ ของพระพุทธเจ้ามาจับ "ของที่สมควร พระพุทธเจ้าไม่ได้ห้าม เพราะว่าสมัยนั้นไม่มี แต่ถ้าพิจารณาแล้วว่าไม่สมควร ของนั้นย่อมไม่สมควร" ในเมื่อพิจารณาแล้วว่าการขับรถของพระไม่สมควร ก็เป็นของที่ไม่สมควรแน่ ๆ เพียงแต่เขาปรับแค่อาบัติทุกกฎ คือทำอาการประหนึ่งฆราวาส ถามว่าอาบัติทุกกฎหนักแค่ไหน ? ก็หนักเท่ากับยืนฉี่เท่านั้นเอง"

ชี้แจงไปให้ชัดเจน ดูความจำเป็นของเขาด้วย ถ้าเกิดว่าวัดวาอารามอยู่ในป่าไป ๔๐-๕๐ กิโลเมตร โยมก็ไม่อยู่ขับรถให้เขา เจ็บไข้ได้ป่วยจะตายขึ้นมาใครจะขับล่ะ ? ก็ต้องพระขับเอง ทำอะไรต้องดูบริบท ดูกาลเทศะ ไม่ใช่ถึงเวลาก็ตำหนิอย่างเดียว

ทำไมโยมไม่คิดบ้าง ในเมื่อเรารู้อยู่ว่าการเล่นหวยบนดิน ใต้ดิน เป็นของไม่ดี กินเหล้าเป็นของไม่ดี สูบบุหรี่เป็นของไม่ดี แล้วทำไมโยมไม่ไปด่ารัฐบาล ไม่ไปปิดโรงงานพวกนี้ จะได้หมดเรื่องหมดราวไป เขาไม่ผลิตออกมาคนก็ไม่ต้องกิน ไม่ต้องเล่นกัน แต่ดันมามองว่าพระขับรถก็ผิดแล้ว

ต้องเล่นคืนให้ได้ อย่าปล่อยให้เขาสอยเราฝ่ายเดียว เอาคืนไปบ้าง ขึ้นเวทีพวกนี้เป็นอะไรที่สนุกมากเลย จนเพลแล้วเขายังไม่อยากลุกเลย อยากฟังต่อ อาตมาบอกว่า “ไป ๆ ๆ ฉันเพลกันได้แล้ว ผมมีธุระ ต้องเข้ากรุงเทพฯ แล้ว”