[เถรี]

ถ้าต้องการจะหลีกหนีสิ่งเหล่านี้ พวกเราก็ต้องมาทบทวนศีลทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ถ้าถามว่าต้องสมาทานศีลกับพระก่อนหรือไม่ ? ขอบอกว่าไม่จำเป็น การสมาทานเป็นการให้เราสอบถามจากพระว่าศีลมีอะไรบ้าง เมื่อพระให้ศีลมา เราก็รู้ว่ามีการห้ามฆ่าสัตว์ ห้ามลักทรัพย์ ห้ามประพฤติผิดในกาม ห้ามโกหกมดเท็จ ห้ามดื่มสุรา เป็นต้น

ในเมื่อเรารู้อยู่แล้วก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาไปสมาทานศีล ให้เราตั้งกำลังใจว่าศีลทุกสิกขาบทของเราจะบริสุทธิ์บริบูรณ์ตั้งแต่บัดนี้ แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาระมัดระวังรักษา ถ้ามีการเผลอสติผิดพลาดไป ก็ให้ตั้งใจใหม่ว่าตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เราจะเป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์ แล้วก็พยายามรักษาประคับประคองสิกขาบทเอาไว้ จนกระทั่งอยู่ในลักษณะที่ว่าเราไม่ละเมิดศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นละเมิดศีล และไม่ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นละเมิดศีล

เมื่อเป็นดังนี้..ด้วยความที่เราต้องใช้สติสัมปชัญญะ จดจ่อระมัดระวังไม่ให้ศีลบกพร่อง ตัวสมาธิก็จะค่อย ๆ ก่อเกิดขึ้น ถ้าเรายิ่งใช้การภาวนาจับลมหายใจเข้าออกเสริมไปด้วย ก็ยิ่งสามารถก้าวขึ้นสู่ความเป็นอัปปนาสมาธิ คือสมาธิขั้นแนบแน่นตั้งแต่ปฐมฌานขึ้นไปได้โดยไม่ยาก

เมื่อสมาธิของเราทรงตัว ความผ่องใสของสภาพจิตมีมาก เพราะว่ารัก โลภ โกรธ หลง โดนอำนาจของสมาธิกดดับลงชั่วคราว เราก็จะมีปัญญารู้ว่า ต้องประคับประคองอย่างไร ศีลของเราถึงจะบริสุทธิ์บริบูรณ์ ต้องคอยระมัดระวังอย่างไร สมาธิของเราจึงจะทรงตัวไม่เสื่อมสลาย

และท้ายที่สุดก็ให้หันมาพิจารณาให้เห็นว่า สภาพร่างกายนี้เต็มไปด้วยความเจ็บไข้ได้ป่วยเป็นปกติ มีความตายเป็นของธรรมดา ถ้าเสื่อมสลายตายพังลงไปตามอายุขัยก็ดี หรือเกิดอุบัติเหตุอันตรายใด ๆ ก็ตาม ถ้าเสียชีวิตลง เราขอไปอยู่ที่พระนิพพานแห่งเดียว

แล้วให้ทุกท่านเอากำลังใจเกาะพระนิพพานหรือเกาะภาพพระเอาไว้ ใช้คำภาวนาตามที่เราถนัดมาแต่เดิม ถ้ายังมีลมหายใจอยู่ ให้ดูลมหายใจคู่กับคำภาวนา ถ้าไม่มีลมหายใจ ไม่มีคำภาวนา ก็เอาจิตจดจ่อแน่วนิ่งอยู่กับพระนิพพานหรือภาพพระของเรา ให้ทำดังนี้ไปจนกว่าได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันเสาร์ที่ ๖ กรกฎาคม ๒๕๕๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยเถรีและคะน้าอ่อน)