[เถรี]

ในเมื่อท่านสามารถทำในลักษณะอย่างนี้ได้ สามารถที่จะสร้างตนเอง พัฒนาตนเองได้ ตามที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเชื่อใจ ทรงไว้วางใจ

พระองค์ท่านเชื่อใจและไว้วางใจในพุทธบริษัททุกคน ว่าสามารถพัฒนาตัวเองได้จากต่ำสุดจนถึงสูงสุด ก่อให้เกิดประโยชน์ปัจจุบัน ประโยชน์ในอนาคต และประโยชน์สูงสุดแก่ตน ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อตนเอง ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อผู้อื่น และท้ายที่สุด ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อสังคม

พระองค์ท่านจึงต้องยอมเสียเวลาเหนื่อยยาก แสดงพระธรรมเทศนาถึง ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ เพื่อให้ท่านทั้งหลายได้มีหลักในการพัฒนาจิตใจของตนเอง แล้วในที่สุด เมื่อท่านทั้งหลายพัฒนาไปจนถึงระดับหนึ่ง ท่านก็สามารถที่จะพัฒนาสังคมเล็ก ๆ รอบข้างของท่านให้ดีขึ้น เมื่อสังคมเล็ก ๆ รอบข้างดีขึ้น ท่านทั้งหลายก็จะมีผู้ที่ให้ความสนใจ แล้วสังคมที่กว้างกว่านั้นก็จะเชื่อมโยงมาถึง

ท่านทั้งหลายรักษาวัดตนเอง รักษาหมู่บ้านตนเองได้ ยืนหยัดได้ เท่ากับเป็นห่วงโซ่ห่วงหนึ่ง ถ้าเป็นแค่เฉพาะห่วงเดียว การใช้ประโยชน์ก็น้อย เราจึงจำเป็นต้องมีเครือข่าย มีการเชื่อมโยงกับห่วงอื่น ๆ จนกลายเป็นโซ่ทั้งเส้นขึ้นมา ก็จะใช้ประโยชน์ได้มากมายหลากหลายขึ้นไป จนประมาณไม่ได้