๗๕. พร ๓๐ ประการ
ฟังนิทานสมัยเด็ก ๆ ชอบใจที่เทวดามักจะให้พร ให้ขออะไรก็ได้ ๓ อย่าง นั่งคิดนอนคิดเป็นวันเป็นคืน ว่าถ้าเราได้พรอย่างนั้นบ้าง จะขออะไรดี...? สิ่งที่อยากได้มันเกินพรไปซะทุกที นึกต่อว่าเทวดา ให้พรทั้งทีจะให้มากกว่านี้สักหน่อยก็ไม่ได้ (ไม่ค่อยจะโลภเลยนิ...) มาไม่นานนี้เอง พระท่านให้พรทีเดียว ๓๐ อย่าง ต้องการอะไร คราวนี้ขอซะให้เข็ด จะได้ไม่มาบ่นให้หนวกหูอีก...
๒๑ กันยายน ๒๕๓๒ “
หลวงพ่อ” ทำพิธีพุทธาภิเษกวัตถุมงคลที่มหาวิหาร ๑๐๐ เมตร...พออาตมาหลับตาลงก็ตกใจ กระแสพลังที่ปรกติคล้ายละอองแก้วคลุมลงมา คราวนี้มาอย่างกับกระแสพายุ ยังคิดว่านี่เราจิตเฝือไปหรือเปล่า...?
หลวงพ่อเล่าให้ฟังว่า “
พอเริ่มบวงสรวง “พระ” ท่านก็เสด็จมาเป็นประธาน พรหม เทวดา มากันแน่นขนัด ฉันกำลังกราบขอพรให้ลูกหลาน เพิ่งนึกได้แค่ ๓ ข้อ...” “
ท้าวเวสสุวรรณท่านกางกระดาษแผ่นเบ้อเริ่ม ขนาดหนังสือพิมพ์สักคู่หนึ่งเห็นจะได้ บอกว่าไม่ต้องขอหรอกครับ พระท่านให้พรคราวนี้ ๓๐ ประการเลย...” “
ฉันดูในกระดาษเห็นตัวหนังสือถี่ยิบ เป็นพรที่ท่านเคยให้มาแล้วในครั้งก่อน ๆ รวมกันทั้งหมด และพรที่เพิ่งให้เพิ่มในครั้งนี้ ข้อใหญ่ใจความคือ...”
“
๑. ด้านโชคลาภ ต้องดูตัวอย่างพระพุทธเจ้าท่าน ไม่ว่าจะเสด็จไปที่ไหน ก็มีแต่โชคลาภเนืองนอง พระพุทธเจ้ามีโชคลาภอย่างไร ญาติโยมก็จะมีโชคลาภอย่างเดียวกัน...”
“
๒. ด้านความปลอดภัย ข้อนี้คลุมทั้งชีวิตและทรัพย์สินเลยนะ ท่านบอกว่าถ้าไม่ใช่กฎของกรรมที่รุนแรงจริง ๆ รับรองว่าปลอดภัยทุกอย่าง...”
“
๓. ด้านเมตตามหานิยม ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็มีแต่คนรักใคร่เมตตา คนที่ไม่เคยรักก็จะรัก คนที่รักอยู่แล้ว จะรักมากยิ่งขึ้น...”
“
วัตถุมงคลรุ่นนี้บังเอิญทำมาน้อย ไม่นึกว่าพระท่านจะสงเคราะห์ขนาดนี้ แต่ท่านบอกว่า ถึงของจะน้อยแต่เสกให้ทั้งหมด ทั้งวัตถุมงคลในพิธี ทั้งวัตถุมงคลที่ติดตัวของโยมอยู่ ตลอดถึงตัวคนในพิธีท่านก็เสกให้ด้วย...” หลวงพ่อเล่าไม่ทันจบ วัตถุมงคลรุ่นนี้ก็หมดไปแล้วตั้งครึ่งตั้งค่อน อาตมาเองโชคดีตามเคย เพราะทำตะกรุดเงินมาเข้าพิธีตั้ง ๖๐ ดอกแน่ะ...!
ระยะนั้นอาตมากำลังเฮี้ยน (อาการแบบนี้มีเป็นพัก ๆ ตามความร้อนหนาวของอากาศ...!) เพราะขโมยตำราหลวงพ่อมาได้ เลยลองทำโน่นทำนี่สารพัด... ของอะไรในตำราว่าดีก็ทำดู ปรากฏว่าดีจริง ๆ ซะด้วย (แฮ่...โม้ก็เป็น) นั่นแค่เอาทองเหลืองทองแดงทำเท่านั้น ตำราว่าถ้าเอาดีจริง ๆ ต้องทองคำ...! อาตมาเองก็อยากได้เหมือนกันที่ดีจริง ๆ น่ะ แต่มันติดขัดที่บริวารมากน่ะซิ เขาบังคับว่าตะกรุดต้องหนักดอกละ ๑ บาท ขืนใช้ทองคำอาตมาคงเป็นหนี้บานตะไท...!
คนรับเขาไม่รับรู้หรอก ว่าคนทำต้องเสียค่าใช้จ่ายเท่าไร รู้แต่ว่าถ้าทำมาเขาต้องได้ คนรับไปก่อนก็หน้าบานเป็นจานเชิง คนไม่ได้หน้างี้หงิกเป็นจวักเชียว...! แค่ตะกรุดเงิน ดอกละ ๒๕๐ บาท ๖๐ ดอก อาตมาก็แทบหมดเนื้อหมดตัวแล้วล่ะ เวลาแจกต้องแอบแจก บอกคนรับว่าอย่าบอกใครต่อ แหม...มันปิดกันแซ่ดเลย...! หลังจากนั้นไม่นาน ข่าวคราวของวัตถุมงคลชุดนี้ ก็เข้ามาเป็นระยะ ๆ ขอยกตัวอย่างให้ฟังเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็แล้วกัน...
หลวงพี่สมคิด (พระอธิการสมคิด อคฺควโร) เจ้าสำนักสงฆ์ตะเคียนงาม มาเล่าให้ฟังตอนงานกฐินวัดท่าซุงว่า... “
โยมลูกศิษย์วัดของผมถูกงูกัด ผมใช้มันไปถางป่าหลังวัด โดนงูเห่าตัวเบ้อเร่อกัด ปวดจนนอนดิ้นโอย ๆ ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูก นึกถึงตะกรุดของหลวงพี่ขึ้นมาได้...ผมบอกมันว่า...เฮ้ย...มึงไม่ต้องกลัว งูกัดแค่นี่จิ๊บจ๊อยว่ะ กูมีของดีของครูบาอาจารย์ ไอ้งูเฮงซวยแค่นี้กัดมึงไม่ตายหรอก...!” “
ผมเอาตะกรุดวางตรงปากแผล ขอบารมีพระรัตนตรัย หลวงปู่ หลวงพ่อ ให้ช่วยทำลายพิษให้ด้วย ไม่ถึง ๒ นาที หายเป็นปลิดทิ้งเลยครับ...” “
อีตอนหายแล้วนี่สิ ผมอยากถีบมันสักพลั่ก...มันบอกว่าไม่ค่อยแน่ใจ อาจจะแค่ถูกไม้ทิ่มเอาก็ได้ มันน่าให้ทิ่มอีกสักทีสองที จะปล่อยให้ดิ้นซะให้เข็ด...!”
“
อีกรายถูกผีเข้าครับ ใครไล่มันไม่ออกทั้งนั้น ผมไปถึงก็เอาตะกรุดแช่น้ำ อาราธนาพระ สาดโครมเข้าให้ มันร้องกรี๊ดหงายผลึ่งเงียบไปเลย...!” “
ทีนี้มั่วเลยครับ มึงมั่งกูมั่ง แย่งน้ำมนต์กันขันหกคว่ำคะเมน ตะกรุดมันก็ฉกเอาไปซึ่ง ๆ หน้า ว่าแต่ว่า ตอนนี้หลวงพี่พอมีให้ผมอีกสักดอกไหมครับ...!?” น่าน...เลี้ยวมาลงจนได้ นี่เป็นตัวอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น อีกสารพัดของอำนาจพร ๓๐ ประการ จะไม่ขอกล่าวถึง ถ้ามีโอกาสจะเล่าให้ฟังเอง...!
๒ ตุลาคม ๒๕๓๕
พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ