[เถรี]

"อย่ารักอย่าห่วงมาก ถามว่าทำไม ? ลูกหมาลูกแมวถึงเวลาแม่เขาทิ้งยังเอาตัวรอดได้ ลูกคนแม่ทิ้งนี่ตาย ต้องเลี้ยงให้รอดได้อย่างนั้น

เมื่อเดือนก่อนแม่ชีเอาลูกหมาไปขัง ส่งเสียงร้องสนั่นหวั่นไหวไปทั้งวัด อาตมาก็ปล่อยให้ขังไป ๓ วัน แล้วถามเหตุผลว่าแม่ชีขังลูกหมาเพราะอะไร ? ตอบไม่ได้ ถ้าเขาเจ็บไข้ได้ป่วย แยกออกมาไม่ให้ติดโรคจากตัวอื่นก็ว่าไป นี่ไปขังไว้ให้ลูกหมาแหกปากสนั่นหวั่นไหวไปทั้งวัด ปล่อยเขาออกมาอยู่กับแม่ก็เงียบแล้ว

บางทีเห็นลูกหมาเดินตามแม่เป็นพรวนก็ไปรำคาญแทนแม่หมา เอาลูกหมาไปขัง เลยกลายเป็นว่าคนเราหลงประเด็น เลี้ยงหมาก็ติดหมา เลี้ยงแมวก็ติดแมว เลี้ยงคนก็ติดคน"