[สายท่าขนุน]

อาการของจิตได้แก่ ความคิดส่งส่ายวุ่นวายไปในที่ทั้งปวงจนไม่มีขอบเขต
อาการของจิตนี้จะเรียกว่า ปัญญาก็ได้ หรือเรียกว่ามิจฉาทิฏฐิก็ได้
ถ้าสติควบคุมให้อยู่ในขอบเขตของสติก็เรียกว่า ปัญญา ตามภาษาของพระกัมมัฏฐาน
เรียกว่า “รู้ทัน” คือจิตจะคิดอย่างไรในสิ่งใด สติก็ตามทัน
หรือจะเรียกว่า “รู้เท่า” ก็ได้ คือจิตคิดเรื่องอะไร สติก็รู้ทัน ไม่เกินไม่ยิ่งไม่หย่อน
เมื่อสติรู้เท่า รู้ทัน เรื่องเหล่านั้นก็ระงับหายไป