[เถรี]

ย้อนกลับไปดูอีกทีหนึ่ง ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ กระดูก เส้นเอ็น เยื่อในกระดูก อวัยวะภายใน อวัยวะภายนอก ที่จับได้ต้องได้ คือธาตุดิน

ส่วนที่มีความชุ่มชื่น เอิบอาบ เคร่งตึง ไหลไปมา คือ เลือด น้ำเหลือง น้ำหนอง น้ำตา น้ำลาย น้ำดี เหงื่อ ไขมันเหลว ปัสสาวะ

ส่วนที่พัดไปมาในร่างกาย คือ ส่วนที่เป็นลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ลมที่อยู่ในช่องว่างของช่องหู ช่องจมูก ลมที่เกิดขึ้นในท้องในไส้ ลมที่พัดขึ้นเบื้องสูง พัดลงเบื้องต่ำ พัดไปทั่วร่างกาย นี่แยกเป็นอีกส่วนหนึ่ง

ความอบอุ่นในร่างกาย คือไฟธาตุที่ช่วยร่างกายให้เจริญเติบโต เผาผลาญร่างกายให้ทรุดโทรมแก่เฒ่าลง ช่วยสันดาปในการย่อยอาหาร ทำให้ร่างกายนี้กระวนกระวายยามป่วยไข้ แยกเอาไว้อีกส่วนหนึ่ง

พอแยกออกมาหมดไม่มีอะไรเหลือเลย แสดงว่าตัวเราของเราจริง ๆ นั้นไม่มี แต่พอเราเอามาปั้น ๆ รวมกันเข้า เป็นตัว เป็นหัว เป็นหน้า เป็นตา สภาพจิตคือเรามาอาศัยตามบุญตามบาปที่สร้างไว้ เราก็ไปยึดถือว่าเป็นเราเป็นของเรา ยึดเมื่อไรก็ติดเมื่อนั้น ติดเมื่อไรก็ไปไหนไม่ได้ ไปไหนไม่ได้ก็ย่อมหลุดพ้นไม่ได้

ดังนั้น..เมื่อทุกท่านภาวนาจนอารมณ์ใจทรงตัวแล้ว คลายกำลังใจออกมาก็พิจารณาให้เห็นว่า ร่างกายนี้ไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเราอย่างไร เมื่อเห็นชัดเจนแล้วก็เอาสภาพจิตสุดท้ายไปเกาะภาพพระหรือเกาะพระนิพพานเอาไว้

ลำดับต่อไปขอให้ทุกท่านภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้ยินสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านเติมบุญ
วันศุกร์ที่ ๓ พฤษภาคม ๒๕๖๒
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทาริกา)