[เถรี]

เมื่อเราได้หลักแล้วก็รีบทำ ใครใช้พระคาถาเงินล้านก็ใช้ไป ไม่ได้ว่าอะไร แถมหน่อยหนึ่งก็คือนึกถึงภาพพระไปด้วย ให้ตัวคาถากับภาพพระไหลตามลมหายใจเข้าไป ไหลตามลมหายใจออกมา

ถ้าเหลือแต่ลมหายใจกับคาถา..ก็นึกถึงภาพพระใหม่
หรือถ้าหากว่าคาถาหายไป..ลมหายใจหายไป..เหลือแต่ภาพพระ..ก็เอาแค่นั้นแหละ ไม่ต้องกลับไปหายใจใหม่นะ

ส่วนใหญ่พวกเราเก่งมากเลย พอไม่หายใจ อุ๊ย..ตกใจ..! รีบกลับไปหายใจใหม่

นั่นขึ้นบันไดไปจนเกือบจะถึงยอดแล้ว พอถึงเวลากลับมาหายใจใหม่ ก็เท่ากับย้อนกลับมาเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ โคตรขยันเลย ทำบ่อย ๆ นะเดี๋ยวจะคล่องตัว สอนคนอื่นได้ชัดเจนมาก บอกเขาได้ว่า "เพราะว่ากูพลาดมาเยอะแล้ว..!"

แบบเดียวกับโยมคนหนึ่งอยู่บ้านวังปริง ที่จังหวัดสงขลา มาถามอาตมภาพว่า "ไม่รู้ว่าป่วยเป็นโรคอะไร ? ไปหาหมอแล้วหมอตรวจไม่เจอ ตั้งใจขี่มอเตอร์ไซค์ก็จะแข็งค้างเลย ขยับไม่ได้ ต้องเขย่าให้หลุด ขับไปได้หน่อย แข็งอีกแล้ว ต้องเขย่าให้หลุด ไม่อย่างนั้นมอเตอร์ไซค์จะชนคนอื่น" อาตมาบอกไปว่า "ไม่มีอะไรหรอก โยมทรงฌาน ๓ ได้ แล้วคล่องตัวเกินไป แค่ตั้งสมาธินิดเดียวก็วิ่งไปที่ฌาน ๓ เลย"

เพราะฉะนั้น..ต่อไปโยมคนนี้จะคล่องเรื่องของการเข้าออกฌาน ๓ มาก บอกได้หมดเลย เพราะว่าเขย่าตัวเองมาหลายปี โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำได้

ใช้คาถาก็ได้ จับลมหายใจอย่างเดียวก็ได้ กำหนดภาพพระอย่างเดียวก็ได้ หรือไม่มีอะไรก็เอาจิตเกาะนิพพานอย่างเดียวก็ได้

ทำไปจนกว่าจะเต็มที่แล้วยังไม่จบ เต็มที่แล้วกำลังเราเหมือนกับเดินไปชนข้างฝา ไปต่อไม่ได้ สภาพจิตก็จะถอยออกมา ตอนนี้ระวังให้สุด ๆ กันเลยนะ สภาพจิตคลายออกมาเมื่อไร รีบหาวิปัสสนาญาณให้พิจารณาโดยด่วนเลย

สภาพร่างกายของเรา ของคนอื่น ของสัตว์อื่น ของวัตถุธาตุ ของสิ่งของต่าง ๆ ไม่เที่ยงอย่างไร เป็นทุกข์อย่างไร ไม่ใช่เราไม่ใช่ของเราอย่างไร ดูให้ละเอียด