[เถรี]

ถาม : วิธีเดียวที่จะหนีจากโลกคือต้องไปพระนิพพาน ?
ตอบ : ไปพระนิพพานให้ได้ถึงจะจบ ไม่อย่างนั้นแล้วกรรมทุกอย่างจะหมดลงด้วย ๒ สาเหตุ สาเหตุแรกเขาเรียกว่า อโหสิกรรม คือว่าโจทก์และจำเลยมาอยู่ต่อหน้ากัน พร้อมใจกันเอ่ยปากว่า กรรมทั้งหลายที่ทำมาขอให้เป็นอโหสิกรรม สิ้นสุดลงต่อกัน ถ้าตกลงกันได้อย่างนั้น กรรมนั้นจะจบลง อีกอย่างหนึ่งก็ถือว่าเป็นอโหสิกรรมด้วยการที่ฝ่ายหนึ่งทำความดีถึงที่สุด อีกฝ่ายหนึ่งไม่อาจจะตามได้ ก็จบลงเหมือนกัน เขาไปต่างประเทศแล้ว เราอยู่ที่นี่ไม่มีสตางค์ค่าเครื่องบิน ก็เป็นอันว่าไม่สามารถที่จะไปทวงได้

พระองคุลีมาล ใช้หมดไหมเล่าจ๊ะ ? ...(หัวเราะ)... ฆ่าไปบานเลย ยังไม่ได้ใช้สักคนไปพระนิพพานแล้ว กรรมเป็นของน่ากลัว ไล่ตามเราอยู่ตลอดเวลาเหมือนสัตว์ที่ดุร้าย ตามทันเมื่อไรก็ขบกัดทำอันตรายเราอยู่เสมอ บางทีถึงแก่ชีวิตลง อย่างเช่น อุปฆาตกรรมที่มาตัดรอนทั้ง ๆ ที่ไม่ทันหมดอายุก็ต้องตายลงไป

สิ่งที่น่ากลัวขนาดนี้ตามเราอยู่ตลอดเวลา ถ้าไม่เร่งหนีให้พ้น ก็จะโดนทำอันตรายอยู่เสมอ วิธีหนีที่ดีที่สุดก็คือต้องหนีไปพระนิพพาน ที่อื่นหนีไม่พ้น พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า ไม่ว่าจะหนีไปอยู่ในมหาสมุทร จะหนีไปอยู่ในกลีบเมฆบนท้องฟ้า หนีไปอยู่ในซอกเขา ก้นถ้ำ กรรมทั้งหลายก็ยังคงตามได้เป็นปกติ ยกเว้นที่เดียวพ้นโดยสิ้นเชิง คือ พระนิพพาน



สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนมิถุนายน ๒๕๔๔
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ