[วาโยรัตนะ]

ให้สังเกตว่า เมื่อเราปฏิบัติไปถึงจุดหนึ่งรู้สึกว่ามันดีเหลือเกิน ทาน ศีล ภาวนา ของเรา มีความก้าวหน้ามาก มีความคล่องตัวมาก แล้วอยู่ ๆ มันพังเสียเฉย ๆ ถ้าเราสังเกตุจุดนี้ หมั่นจับตรงจุดนี้บ่อย ๆ จะเห็นได้ว่า ทันทีที่เราปฏิบัติแล้ว ความดีเริ่มทรงตัว อยู่ ๆ มันก็พังไปทุกที่มันจะเอา โลภะ โทสะ โมหะ เข้ามาอยู่ในใจเราแทนก่อนกรรมฐานนั้น ๆ นี้คือฝีมือของมาร มารคือผู้ขวาง

ขอให้ทุกท่านทราบไว้ว่า "ขณะที่กำลังใจท่านฟุ้งซ่านที่สุด ความจริงแล้วเป็นเวลาที่ท่านใกล้ความดีมากที่สุด" มารเขารู้ว่า เราจะพ้นจากมือเขาแล้ว เขาจึงพยายามที่จะดึงเราให้เป๋ไปจากจุดที่เรามุ่งไป เหมือนกับเรายืนอยู่หน้าประตู แค่เอื้อมมือไปเปิดประตูเราก็จะก้าวพ้นไปแล้ว แต่ว่าทุกครั้งเขาสามารถหลอกให้เราสนใจสิ่งอื่นได้แล้วก็เลี้ยวตามเขาไปจนกระทั้งพอรู้ตัวขึ้นมา เอ๊ะ ก่อนหน้านี้ทำไมเราทำแล้วรู้สึกดีเหลือเกิน! แต่ตอนนี้ทำไมกำลังใจมันแย่ขนาดนี้?

ถ้าท่านรู้จักตรอง โดยการคิดย้อนกลับไปให้รู้ว่าตัวเองตอนนั้นคิดอย่างไร? พูดอย่างไร ? ทำอย่างไร? อยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบไหน? กำลังใจเราถึงได้ดี ทรงตัวได้
ให้สร้างสิ่งแวดล้อมเหล่านั้นขึ้นมา เราก็จะก้าวไปสู่จุดที่เคยทำได้อีก แล้วคราวนี้ให้ใช้สติระมัดระวังควบคุมเอาไว้ อย่าให้คล้อยตามกำลังของมารที่มาหลอกลวงและดึงเราไปอีก หากเราหมั่นพินิจพิจารณาในลักษณะนี้บ่อยเราก็เริ่มจะชนะเขา (มาร) ได้บ้าง...