[เถรี]

แล้วก็มีอีกเรื่องหนึ่งนะ เป็นคติสอนใจพวกเรา ที่วัดท่าซุงมีหมาตัวหนึ่งชื่อ "เจ้าดม" เขารักหลวงพ่อมาก เวลาหลวงพ่อไปรับแขก เขาก็อยู่ใต้ที่นั่ง เวลาหลวงพ่ออยู่ในห้องก็นอนขวางเฝ้าประตู รักมาก ๆ พอหมาตัวนี้ตายนะ พระเดชพระคุณองค์หลวงพ่อก็ถวายผ้าไตรให้พระวัดท่าซุงทุกรูป รูปละ ๑ ไตรแล้วก็เงิน ๕๐ บาท เงิน ๕๐ บาทสมัยนั้นใหญ่นะ แล้วท่านก็บอกว่า “เออ...เจ้าดมนะ เป็นหมาที่มีบุญนะ มีสังฆานุสติกรรมฐานมาก พอตายไปแล้วไปพรหมโลกนะลูก พวกเธอทั้งหลายอย่าให้อายหมาก็แล้วกัน”

ตุ๊พ่อยังอายเลยนะ ยังเซนะลูก เดี๋ยวก็โทรทัศน์ เดี๋ยวก็ทีวี อะไรต่ออะไร แหม...เซไปเซมา เรายังไม่ได้รักหลวงพ่อตลอด ๒๔ ชั่วโมงเหมือนหมา เจ้าดมนี่นะ..รักจริง ๆ หลวงพ่อบอกว่าเป็นมงคลอย่างยิ่ง

เพราะฉะนั้น..พวกเราทั้งหลายรักอะไรก็รักได้ แต่อย่าลืมรักพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อย่าลืมรักองค์หลวงพ่อครูบาอาจารย์ของเราเน้อ ทุก ๆ รูปอย่างอาจารย์สมปองก็ดี อาจารย์เล็กก็ดี อาจารย์วัชรชัยนี่ก็ดี ที่วัดท่าซุงก็ดี หัวใจเราอยู่ที่เดียวกันนะ เพราะว่าอยู่ที่พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มีองค์หลวงพ่อเป็นที่สุดเหนือจิตใจพวกเราทุกคน