[เถรี]

อยากจะบอกกับพวกท่านทั้งหลายว่า ตั้งแต่อายุ ๑๖ ปี ถึง ๒๕ ปี เป็นเวลา ๙ ปีเต็ม ๆ ผมเกือบจะไม่พูดกับใครเลย ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติอย่างเดียว รักษาอารมณ์ใจตัวเองไว้ แล้วหลังอายุ ๒๕ ปี ที่พูดขึ้นมาเพราะว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านให้เป็นครูสอนมโนมยิทธิ แล้วไปเจอครูฝึกเขาตอบปัญหาผิด ผมถึงมาคิดว่า ถ้าผมไม่พูดลูกศิษย์อาจจะหลงทาง แล้วจะเสียเวลาไปนาน ก็เลยจำเป็นที่ต้องปรับตัวเองให้มาพูดจากับชาวบ้านเขา

ตลอดระยะเวลา ๑๑ ปีของชีวิตฆราวาสกับอีก ๗ ปีของความเป็นพระภิกษุ ที่อยู่ใต้การปกครองดูแลของท่าน ผมตามพิสูจน์ท่านมาตลอด ก็คือพิสูจน์ว่าสิ่งที่ท่านสอนมา สิ่งที่ท่านพูดมา เป็นจริงตามนั้นไหม ? ผมไม่ใช่คนเชื่ออะไรง่าย ๆ พิสูจน์แล้วพิสูจน์อีก ทดสอบแล้วทดสอบอีก หาข้อผิดพลาดของท่านไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว เป็นครูบาอาจารย์ที่ผมกราบได้สนิทใจมาก ๆ มีอยู่ไม่กี่รูปที่ผมกราบได้อย่างสนิทใจแบบนี้ เพราะว่าตามพิสูจน์กันอย่างชนิดเอาชีวิตเข้าแลก คือท่านบอกอะไรมาผมทำหมด จนกระทั่งท้ายสุดก็เกิดศรัทธาอย่างแท้จริงในองค์ท่านขึ้นมา