[เถรี]

ดังนั้น..เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในบ้านเมืองของเรานั้น จะว่าเป็นปกติธรรมดา เป็นพัฒนาการของประชาธิปไตยประเภทหนึ่งก็ใช่ แต่ขณะเดียวกัน ถ้ากำลังใจของเราจะไม่มั่นคง ก็จะเกิดความเครียด ความวิตกกังวล ความตื่นตระหนกตกใจเป็นปกติ แต่ถ้าเรามั่นคงในศีล สมาธิ ปัญญา ดังที่กล่าวมาแล้ว สภาพจิตที่ทรงตัวตั้งมั่นไม่หวั่นไหว ก็จะเกิดขึ้นแก่เรา ทำให้เราไม่ต้องเครียด ไม่ต้องตระหนกตกใจไปกับเหตุการณ์ต่าง ๆ เหล่านั้น

เราจะเห็นได้ว่า สภาพจิตที่ฝึกมาดีแล้วนั้น เป็นที่พึ่งของเราได้จริง ๆ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นสิ่งที่ทุกท่านควรจะกระทำ ก็คือรักษาศีลให้บริสุทธิ์ ทำสมาธิให้ทรงตัวตั้งมั่น สร้างปัญญาให้เกิดเพื่อเห็นสภาพที่แท้จริงของร่างกายนี้ ของโลกนี้ แล้วถอนความพอใจในร่างกายและโลกนี้ออกเสีย ขึ้นชื่อว่าการเกิดใหม่สำหรับเราจะไม่มีอีกแล้ว

ถ้าทำดังนี้ได้ โอกาสที่ท่านทั้งหลายจะหลุดพ้นจากความทุกข์โดยสิ้นเชิงอย่างที่ปรารถนา ก็จะไม่ไกลเกินกว่าที่จะเอื้อมถึง แต่ถ้ากำลังใจของใครยังหวั่นไหวอยู่ ก็อย่าเพิ่งกล่าวโทษตำหนิตัวเองไปมากมายนัก ให้เห็นว่าปกติธรรมดาของปุถุชนต้องเป็นอย่างนั้น

เราค่อย ๆ สั่งสมกำลังใจในศีล สมาธิ ปัญญาของเราต่อ ๆ ไป จนกว่าจะก้าวถึงระดับที่ทรงตัวตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวเหมือนกับคนอื่นได้ เราก็จะเหลือความทุกข์ที่น้อยมาก นอกจากความทุกข์ปกติตามสภาพสังขารแล้ว ความทุกข์อื่น ๆ ไม่สามารถที่จะมาเกาะกินใจของเราได้

สำหรับตอนนี้ก็ให้ทุกท่านกำหนดลมหายใจ พร้อมกับภาพพระหรือคำภาวนาตามปกติ หายใจเข้ากำหนดรู้ตามไป ว่าลมหายใจผ่านจมูก..ผ่านกึ่งกลางอก..ลงไปสุดที่ท้อง หายใจออกจากท้อง..ผ่านกึ่งกลางอก..มาสุดที่ปลายจมูก

ให้ความรู้สึกทั้งหมดแน่วนิ่งอยู่กับปัจจุบันธรรม คือ ลมหายใจเข้าออกเฉพาะหน้านี้ รักษาประคับประคองคำภาวนา ลมหายใจเข้าออก ตลอดจนภาพพระของเราให้มั่นคงเข้าไว้ จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันศุกร์ที่ ๔ มิถุนายน ๒๕๕๓