[เถรี]

ให้ทุกคนขยับนั่งในท่าที่สบายของตัวเองจ้ะ ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติไว้เฉพาะหน้า เอาความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป ไหลตามหายใจออกมา หายใจเข้า..ผ่านจมูก..ผ่านกึ่งกลางอก..ลงไปสุดที่ท้อง หายใจออก..จากท้อง ผ่านกึ่งกลางอก มาสุดที่ปลายจมูก จะใช้คำภาวนาอย่างไรก็ได้ตามแต่เราเคยถนัดมา จะเป็นพุทโธ สัมมาอะระหัง นะมะพะธะ พองหนอ ยุบหนอ หรือตัวบทคาถาใด ๆ ก็ได้ ที่เรามีความถนัดและชอบใจ

วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ ๔ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๕๕ เป็นการปฏิบัติธรรมของต้นเดือนกุมภาพันธ์วันที่สอง ในการปฏิบัติธรรมของพวกเรานั้นจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอาศัยอานาปานสติคือลมหายใจเข้าออกเป็นหลัก เพราะว่าอานาปานสติเป็นพื้นฐานของกรรมฐานทั้งปวง

กรรมฐานทั้ง ๔๐ กองถ้าไม่มีอานาปานสติเป็นหลักก็ไม่สามารถที่จะทรงตัวตั้งมั่น และมีกำลังเพียงพอที่จะตัดกิเลสได้ ดังนั้น..การกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกของเรา ถือว่าเป็นเรื่องจำเป็น แม้ว่าหลายต่อหลายคนจะไม่เคยชิน ก็ต้องพยายามที่จะตามดูตามรู้ลมหายใจของเราให้ได้

อย่างที่เมื่อวานได้กล่าวไปแล้วว่า พอเราภาวนาไปเรื่อย ๆ กำลังใจก็จะทรงตัวมั่นคงมากขึ้นไปในแต่ละระดับของกำลังใจ จนกระทั่งเข้าถึงที่สุดก็คือฌาน ๔ ไปเอง แล้วเราก็นำเอากำลังสมาธินั้น มาใช้ในการพิจารณาตัดกิเลส เรื่องนี้ได้กล่าวไปแล้ว

วันนี้ที่จะกล่าวถึงนั้นก็คือจริยาเล็ก ๆ น้อย ๆ หลายอย่างหลายประการ บางทีเราก็ไม่รู้ว่าเป็นการแสดงออกถึงความไม่เคารพ เป็นการปรามาสพระรัตนตรัย เป็นต้น อย่างเช่นว่าการนั่ง แม้ว่าเราจะถนัดนั่งขัดสมาธิก็ตาม แต่ถ้าในระหว่างที่ฟังธรรม หรือว่าสอบถามธรรมะ สนทนาปัญหาธรรมะ ควรที่จะนั่งพับเพียบ เพื่อแสดงออกถึงความเคารพในธรรม

ถ้าหากว่าเราเห็นว่าไม่จำเป็น ก็แปลว่าสภาพจิตของเรายังหยาบเกินไป จนกระทั่งไม่เห็นว่าสิ่งที่ตนเองทำนั้นเป็นโทษ ถ้าเป็นเช่นนั้นโอกาสที่เราจะเข้าถึงธรรมก็ยาก