[เถรี]

ให้ทุกคนนั่งในท่าที่สบายของตนเอง ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติคือความรู้สึกเอาไว้ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า...ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลเข้าไปกับลมหายใจ หายใจออก...ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลออกมากับลมหายใจ จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เรามีความถนัดมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๓ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๐ จะขอกล่าวถึงเรื่องการปฏิบัติธรรมของพวกเรา ส่วนใหญ่แล้วพวกเรามักจะใจร้อน หวังผลในลักษณะของการเร่งรัด ซึ่งเป็นไปไม่ได้

การปฏิบัติธรรมเหมือนกับการเดินทางไกล หรือการวิ่งระยะไกล พวกเราเป็นนักกีฬาที่ลงแข่งขันวิ่งระยะไกล อย่างเช่นว่าวิ่ง ๑๐,๐๐๐ เมตร หรือวิ่งมาราธอน เราต้องรู้ว่าเราจะใจร้อนไม่ได้ ถ้าอยากชนะในการแข่งขันต้องใจเย็น ๆ ค่อย ๆ ถนอมแรง เหมือนกับการปฏิบัติธรรรม ที่ต้องค่อย ๆ ตามดูตามรู้ลมหายใจของเราไป

หายใจเข้า...ให้ความรู้สึกแนบชิดติดกับลมหายใจเข้าไปจนสุด หายใจออก...ให้ความรู้สึกแนบติดกับลมหายใจออกมาจนสุด พร้อม ๆ กับคำภาวนาที่เราถนัด ให้ทำใจว่าเรามีหน้าที่ภาวนา ส่วนผลจะเกิดหรือไม่เกิดก็ช่าง เพราะถ้าเราทำด้วยความอยาก ตัวอยากนั่นแหละคือความฟุ้งซ่าน ทำให้ใจของเราไม่รวมตัว ภาวนาเมื่อไรก็อยากได้โน่น อยากได้นี่ อยากเป็นอย่างนั้น อยากเป็นอย่างนี้ ถ้าสภาพจิตฟุ้งซ่านแล้วจะเอาความรวมตัวมาจากไหน ? เมื่อสภาพจิตไม่รวมตั้งมั่น แล้วจะเอากำลังที่ไหนไปสู้กิเลส