[วาโยรัตนะ]

วันนี้ไข้มันหลบอยู่ข้างใน มันปวดเมื่อยชนิดที่เรียกว่า นอนซมอย่างเดียว ตื่นมาดูนาฬิกา ก็ถึงเวลาถ่ายทอดเสียงหลวงพ่อสอนกรรมฐาน รีบอาบน้ำ อือม์! มันหนาวเข้ากระดูกเลยเชียว

เมื่อเช้ากระผมเจอบุคคลที่หลวงพี่กล่าวถึงเสมอ ๆ นับเป็นเรื่องที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เจอบุคคลท่านนี้ตัวเป็น ๆ

หลวงพี่ :เอาโยมรัตน์ติดขัดเรื่องปฏิบัติอะไรก็สอบถามกันเอาเองนะ

ทัดฤทธิ์ : ขอรับหลวงพี่......ผมดีใจที่ได้เจอพี่นะ หลวงพี่ท่านพูดถึงพี่ให้ผมฟัง ผมหันไปหาพี่ชายท่านนั้น พลางเห็นสีหน้าพี่แกตกใจเล็กน้อย

พี่ชาย: โอ้โห เอาอย่างนี้เลยหรือท่าน

หลวงพี่:อาตมาแค่บ่นถึงโยมให้โยมรัตน์เขาฟัง....ท่านพูดพลางยิ้ม

การสนทนาธรรมระหว่าง หลวงพี่กับพี่ชายท่านนั้น ช่างเป็นบรรยากาศที่กระผมบรรยายไม่ถูก ได้แต่ฟังและปล่อยให้จิตมันเก็บเอาประโยชน์ในธรรมนั้น "แบบดิบ ๆ" มาเท่านั้น ถ้าคิดตามมันฟังแทบไม่รู้เรื่อง จนเสียงโทรศัพท์ของแม่บ้าน (ภรรยา) โทรมาตามให้ช่วยไปดูลูกเพราะป่วยเป็นอีสุกอีใสเช่นกัน

กราบลาหลวงพี่และพี่ชายท่านนั้นรีบลงมาบ้าน จัดข้าวปลาอาหารให้ลูก กินยา แล้วก็นอนหลับเพราะฤทธิ์ยา จนตื่นมาเมื่อตอนเกือบ ๆ หกโมง