[เถรี]

ให้ทุกคนตั้งกายให้ตรง กำหนดสติคือความรู้สึกของเราไว้ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เราถนัดมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๘ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๐ วันนี้จะกล่าวถึงสังขารุเปกขาญาณ ซึ่งเป็นวิปัสสนาญาณที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งในวิปัสสนาญาณทั้ง ๙

ในการปฏิบัติธรรมของเรานั้น ต้องเป้าหมายใหญ่คือหวังการหลุดพ้นจากกองทุกข์ การหลุดพ้นจากกองทุกข์จะมีได้ก็ต่อเมื่อเรารู้เห็นทุกอย่างได้ชัดเจน เกิดความเบื่อหน่าย คลายกำหนัด แล้วหยุดการปรุงแต่งทั้งปวง

การที่เราเบื่อหน่ายคลายกำหนัดนั้น ยังไม่สามารถที่จะล่วงพ้นจากกองทุกข์ได้ เพราะยังอยู่ในลักษณะของการเบื่อ ๆ อยาก ๆ แต่ถ้ามีสังขารุเปกขาญาณเข้ามาควบ จะทำให้สติ สมาธิ และปัญญาของเราสมบูรณ์พร้อม กิเลสต่าง ๆ ไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นได้ เพราะว่าสภาพจิตสังขารไม่ปรุงแต่ง ท่านถึงเรียกว่า สังขารุเปกขาญาณ ก็คือ สังขาร + อุเบกขา + ญาณ

สังขารในที่นี้ คือ จิตสังขาร การปรุงแต่งของใจเรา อุเบกขา คือ การปล่อยวาง วางเฉย ไม่ไปยุ่งเกี่ยวแตะต้อง ญาณ คือ เครื่องรู้ สังขารุเปกขาญาณ คือ เครื่องรู้ที่ทำให้เราปล่อยวาง ไม่ไปยุ่งเกี่ยวแตะต้อง จนกระทั่งกิเลสต่าง ๆ งอกงามไม่ได้