[เถรี]

ทุกคนขยับตัวนั่งในท่าที่สบายของตน ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติจดจ่ออยู่กับลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า..ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอย่างไรก็ตามแต่ที่ตนเคยมีความถนัด

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๕๕ เป็นการเจริญกรรมฐานประจำเดือนสิงหาคมวันสุดท้าย เมื่อตอนช่วงบ่าย อาตมาอ่านหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง ซึ่งมีตัวบทคาถาต่าง ๆ อ่านด้วยความเคยชินที่เคยเล่นเกี่ยวกับเรื่องของคาถาอาคมมา สภาพจิตก็จะวิ่งไปอยู่ในระดับที่ทำแล้วเคยใช้คาถาต่าง ๆ ได้ผล ก็เลยทำให้เกิดอาการที่เรียกว่าของขึ้น หรือคาถาขึ้น อย่างเห็นได้ชัด ทั้งที่ไม่ได้ใช้คาถาเหล่านี้มา ๒๐ - ๓๐ ปีแล้ว

จึงมานึกได้ว่า ในการปฏิบัติของเรานั้น บางทีสภาพจิตที่ฟุ้งซ่านมาก ๆ ไม่สามารถที่จะรั้งอยู่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงเคยมอบคาถาเรียกจิตเอาไว้ให้ ผู้ใดเกิดความฟุ้งซ่าน ไม่สามารถที่จะระงับใจให้สงบนิ่ง ไม่สามารถที่จะภาวนาได้ ท่านให้ภาวนาคาถานี้สัก ๓ - ๕ นาที ก่อนการปฏิบัติกรรมฐานทุกครั้ง จะช่วยให้จิตสงบได้เร็ว คาถามีว่า “อิติ สัมมาสัมพุทธัสสะ มะมะ จิตตัง”

เรื่องของคาถานั้น เป็นบาทหรือเป็นพื้นฐานของอภิญญา บุคคลที่จะทำคาถาขึ้น ต้องมีความจริงจัง สม่ำเสมอ เคยทำอย่างไร เท่าไร วันละกี่จบ ต้องทำให้ได้อย่างนั้น เท่านั้น สม่ำเสมอกันทุกวัน ถึงจะเกิดผล และโดยเฉพาะต้องมีความเชื่อ ความเลื่อมใส ทุ่มเทกำลังใจทั้งหมดลงไปจริง ๆ จึงจะเกิดผลอย่างที่ต้องการ

ถ้าทำแบบขอทดลองดู ทำแบบไม่เลื่อมใส อยากรู้ว่าอานุภาพเป็นอย่างไรเท่านั้น หรือทำเพราะอยากดี อยากเด่น อยากดัง สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ก็จะไม่เกิดผลแก่เรา