[เถรี]

"ประการที่ ๒ คนรับยันต์เกราะเพชรไปแล้ว จะไม่ตายด้วยสัตว์มีพิษ อาตมาพิสูจน์ด้วยตัวเองมา ๒ ครั้งโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ครั้งที่ ๑ งูกะปะมากินลูกไก่ในวัด อาตมาจับขังกรงไว้ตั้งแต่ ๑ ทุ่ม พอหลังทำวัตรเช้าเสร็จ ก่อนบิณฑบาตก็ไปล้วงออกจากกรงมาเพื่อที่จะเอาไปปล่อย เพราะว่าเริ่มสว่างไก่ก็ออกหากินแล้ว กลางคืนไก่จะตาบอด ตาฟาง มองไม่เห็น จึงหนีงูไม่ได้ ตอนกลางวันแล้วไม่กลัว ไก่หนีได้แน่

พอล้วงงูออกมา ปรากฏว่างูดิ้นเพื่อที่จะให้ได้อิสรภาพ เนื่องจากว่าอดหิวมาแล้วทั้งคืน ดิ้นหลุดจากมือขวา อาตมาก็จับด้วยมือซ้าย ดิ้นหลุดจากมือซ้ายก็จับด้วยมือขวา พอจะดิ้นหลุดจากมือขวาอีกทีหนึ่ง ยื่นมือซ้ายไปจะจับ โดนฉกเข้าตรงชีพจรข้อมือพอดี ทุกวันนี้รอยแผลเป็น ๔ เขี้ยวยังอยู่เต็ม ๆ

อาตมาต้องบีบปากงูเพื่อที่จะดึงออก หลังจากเอาไปปล่อยเสร็จ ก็กลับมาล้างน้ำ เอาพลาสเตอร์แปะ บรรดาพระในวัดแทบจะสลบไสล มีอยู่ท่านหนึ่งบ้านอยู่สงขลา บอกว่า "อาจารย์ครับ...ไอ้ตัวแบบนี้ชอบอยู่ในสวนยาง เวลาโดนกัดนี่ขนาดเลือดออกตามผิวหนังเลยนะครับ แล้วก็จะเน่าหล่นไปทีละข้อ ๆ"

อาตมาบอกว่า "ผมรับยันต์เกราะเพชรมาแล้วเป็น ๑๐ ครั้ง ถ้าผมต้องตายเพราะพิษสัตว์ แปลว่าผมทำชั่วด้วยการกินเหล้าหรือลักขโมยเขา ในเมื่อถ้าเป็นพระแล้วชั่วได้ขนาดนั้นก็สมควรตาย...!" ปรากฏว่าอาการเจ็บปวดวิ่งจากชีพจรเข้ามือมาถึงข้อศอก วิ่งเป็นเส้นรู้ชัด ๆ เลย ต้องบอกว่าปวดสุดใจขาดดิ้น วิ่งขึ้นมาถึงข้อศอก แล้วก็โดนอานุภาพยันต์เกราะเพชรยันกลับคืนไป แล้ววิ่งขึ้นมาใหม่ก็โดนยันกลับคืนไป เป็นอย่างนี้อยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงก็หายไปเฉย ๆ

ทุกวันนี้อาตมายังสบายดี ใครบอกว่างูกะปะกัดไม่มีเซรุ่มแก้ ต้องตายทุกคน อย่าไปเชื่อ อาตมาโดนเข้าเต็ม ๆ ยังไม่ตายเลย"