[เถรี]

อีกคราวก็ตอนที่มหาปิงยังไม่ได้บวช มหาปิงขับรถไปส่งอาตมาที่เกาะพระฤๅษี ไปตอนกลางคืน วิ่งไปเกือบจะถึงแถว ๆ ทุ่งก้างย่างแล้ว แมว ๒ ตัววิ่งออกมาจากข้างถนน แล้วก็ฟัดกันกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่กลางถนน เร็วจนดูไม่ทัน มหาปิงหักหลบ แมวตกใจวิ่งเข้าหาล้อรถ..แบนทั้งคู่เลย..!

ถ้าหากว่าแมวหนีรถเมื่อไรมักจะตาย ถ้าหากว่าหมายังมีโอกาสรอด เพราะแมวไวเกินไป พอหนีก็จะพุ่งหาที่มืด ๆ หลบ ซึ่งส่วนที่มืด ๆ ดำ ๆ ในสายตาของแมวคือล้อรถทุกครั้ง เพราะความเร็วของแมวจึงตาย ถ้าช้าแบบหมาไม่ตายหรอก พอแมวพุ่งหลบก็ไปหลบใต้ล้อทุกที เสียงดังกรุบ มหาปิงก็หน้าเหี่ยวถามว่าทำอย่างไรดีครับ ? อาตมาบอกว่า “อุทิศส่วนกุศลให้ไปเลย” เจตนาเมื่อไรเล่า ? อุตส่าห์หลบแล้วยังวิ่งมาหาที่ตายอีก

บางทีก็สร้างกรรมเนื่องกันมาทั้งคนอื่นและเรา มีอยู่เที่ยวหนึ่งขึ้นเชียงใหม่ พอไปถึงลำปาง กำลังวิ่งตามหลังรถฮอนด้าซีวิค ที่เขาเรียกว่ารุ่นเตารีด อยู่ ๆ เหมือนกับหนังใบ้ มีหมาตัวหนึ่งลอยคว้างข้ามหลังคารถเก๋งคันหน้า มาหล่นปุอยู่ตรงหน้ารถของเรา คุณแดงก็ทับซ้ำไปเลยเพราะว่าหลบไม่ทันจริง ๆ ถ้ารถเก๋งชนหมามักจะลอยขึ้น แต่ถ้าหากว่ารถกระบะมักจะคร่อมเพราะใต้ท้องรถสูงกว่ารถเก๋ง

นี่แสดงว่าทั้งเขาและเราทำร่วมกันมา ไม่ได้รู้จักมักจี่กันเลย ขับรถตามกันมากลางคืนแท้ ๆ อยู่ ๆ หมาลอยคว้างมาให้เราเหยียบได้

ถาม : แบบนี้เป็นปาณาติบาตโดยไม่เจตนาไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าอย่างนี้อาตมาไม่คิดซะด้วยซ้ำไป ในเมื่อไม่เจตนาก็จบแค่นั้นเลย ขืนไปคิดต่อก็หานรกใส่ตัว..!